Gry jednak mogą szkodzić

zaden ze mnie psycholog czy uczony ale posiadam siec slepow polaczonych z salonami gier typu xbox360 i ps3. Bazujac na doswiadczeniu kiedy siedzialem jeszcze w sklepie i przygladalem sie dzieciakom ktore przychodzily grac lub kupowac gry przesycone przemocom widzialem wszystko od lez blagajacych rodzicow o call of dutty bo wszyscy ja maja i beda sie z niego smiac jak on niebedzie mial, do agresji na takim poziomie ze rodzice musieli placic wielokrotnie wieksze sumy pieniedzy ze wzgledu na demolke jakiej dokonal pupilek.

Po tym jak dzieciak przekonal rodzicow zeby mu wykupili czas grania w jakas prze agresywna i deblna gre sam odmawialem ze wzgledu na reszte osob znajdujacych sie w pomieszczeniu co zwylke skutkowalo obrazonymi rodzicami i peplanina o wolnosci wychowania?

tak ze ten kto broni brutalnych gier i niewidzi ich negatywnego dzialania zapraszam do jednego ze sklepow sprzedajacych gry niekoniecznie mojego bo mysle ze wszedzie sa takie same przypadki.

anty, ale to przeciez kwestia wychowania przez rodzicow a nie samego faktu grania w gry komputerowe. Watpie by spokojniejszy byl dzieciak ukladajacy puzzle z krolem lwem przy awanturniczych rodzicach w tle, niz ten grajacy w call of duty gdy w domu panuje niezwykle przyjemna, rodzinna atmosfera.

nie przeczytalem dokladnie, ale na ile przjerzalem arta to moim zdaniem te efekty nie maja przyczyny w przemocy w grach jako takiej, co w tym, ze owe gry maja charakter gleboko nastawiony na rywalizacje i wszybkie dazenie do celu, po trupach jak najprostszymi metodami... a taki wplyw maja nie tylko gry, tylko rowniez np w sport (glownie  dyscyplinyh nie-zespolowe), jak i w zasadzie niemal wszystko we wspolczesnym swiecie, w ktorym paradoksalnie jesli sie bedzie takim prospolecznym, to zostanie sie zjedzonym przez tygrysy kapitalizmu (nie to, zebym mial jakies socjalistyczne zapedy - bynajmniej nie)

zatem gry jako takie nie szkodza, tylko kwestia doboru jakie gry (bo nie wierze, ze np RPG ze specjalnie ulozona fabula z mysla o dzieciakach, na zasadzie jak bajki disneya, by dzieciom jakkolwiek mogla zaszkodzic, a wrecz przeciwnie), przy czym moim zdaniem problem nie lezy w samej przemocy, a charakterze rozgrywki. i wlasnie wazna kwestia jest, ze pewne gry sa nie dla dzieci z zalozenia. jakos nikt nie ma watpliwosci, ze szczegolnie drastycznych, czy pornograficznych filmow dzieciom nie nalezy pokazywac, ale co do gier nie ma tego w powszechnej swiadomosci, z niezrozumialych mi przyczyn ;/

Z grami jak z filmami, jak dobrze nastawimy naszego pupila by podchodził z dystansem do tego co zobaczy, co przeżyje, to wyjdzie z tego bez szwanku. Można być dojrzałym 25 latkiem i mieć pier***ca po rundzie Wormsów, można mieć też 10 lat i podchodzić z dystansem do call of duty.

"ktore przychodzily grac lub kupowac gry przesycone przemocom widzialem wszystko od lez blagajacych rodzicow o call of dutty bo wszyscy ja maja i beda sie z niego smiac jak on niebedzie mial, do agresji na takim poziomie ze rodzice musieli placic wielokrotnie wieksze sumy pieniedzy ze wzgledu na demolke jakiej dokonal pupilek" - Kiedyś szantażowalo się rodzica by klocki zdobyć, cukierka lub inne gadżety.

Zależy jaką genetyką dysponuje dzieciak, osobowością i w jakim domu jest wychowywany. Jeden będzie grał w jRPG (dużo tekstu, ratowanie świata i język angielski podszkoli), a inny będzie bluzgał na internecie, oszukiwał, MODdował to jak ze sportowcem koksiarzem czy kreatynistą, gdy go naszprycują czort wie czym i to widać na oszukanych przyrostach masy (za szybkich) oraz np. nadmierne owłosienie brwi od wstrzykiwanego testosteronu.

Wiadomo, że dzieciak będzie szantażystą by grę mu rodzice kupili (proszeni, płacz). A co ze szkodliwością gier to jednemu zażywanie substancji psychoaktywnych się znudzi, wciągnie w nałóg lub nawet po nie nie sięgnie.

W populacji i tak dominują geny agresywne (tacy ludzie się rozmnażają najbardziej by rywalizowały one w życiu niczym w dżungli - czyli agresja nie jest tu, żadnym czynnikiem nowym i który się wyeliminuje. Przecież są ograniczenia wiekowe.

Wspomnieć tu trzeba o bajeczkach wszelakich netowych, gdzie wyrywane są kończyny, leje się krew i denat pada na glebę co kilka minut.

Starzy nie pilnują swoich pociech zamiast dać mu szlaban na neta czy konsolę lub PC. Tyle, że efekt odwrotny może być, bo potem jak wsiąknie pierworodny to już ratunku nie będzie jak się za młodu nie wyszaleje.

W młodym wieku jest motywacja wielka do wygrywania za wszelką cenę, lecz potem może to się przerodzić w granie rekreacyjne lub porzucenie czy znalezienie innego hobby albo zabijacza wolnego czasu.

"ich myśli są bardziej agresywne, a jednocześnie zmniejsza się empatia i zachowania prospołeczne" - Przecież można grać w fifę 11 vs 11 na połączonych kompach (i to bez LAG'ów) i pić alkohol bez awantur, a i zdrowo się pośmiać.

Jak ktoś jest samotnikiem to będzie sam dziubał na growym systemie jaki posiada, społeczniaki będą organizować turniejiki domowe często na wzór 'growych libacji', gdzie tylko same jest pretekstem do napicia się bez nadmiernej rywalizacji, mordobicia czy pijatyki, bo wszyscy się znają.

"Podobnie jak kontroluje się to, co dzieci jedzą, tak rodzice mogą kontrolować gry, którymi pozwalają im bawić się w domu" - O ile w ogóle kontrolują . . . potem wyrosnąć może aspołeczniak, socjopata lub psychopata ukryty.

anty, ale to przeciez kwestia wychowania przez rodzicow a nie samego faktu grania w gry komputerowe. Watpie by spokojniejszy byl dzieciak ukladajacy puzzle z krolem lwem przy awanturniczych rodzicach w tle, niz ten grajacy w call of duty gdy w domu panuje niezwykle przyjemna, rodzinna atmosfera.

Nie chcialem obrazac graczy call off duty chodzi mi o agresje w grach dajmy na to ''Mad world'' na tak niewinna konsole jak nintendo wii i na czym polega ta gra?! ta gra polega tylko na zabijaniu im brutalniejszy jestes tym wiecej punktow dostajesz i dotego straszna gra kolorow cala gierka jest w czarno bialych kolorach a tylko krew jest czerwona. Testowalismy ta gre z kolega ktory jest odpowiedzialna osoba i do tej pory ma glupi nawyk liczenia punktow jakie by dostal za rozjechanie kogos na ulicy 

Poza tym moglbym wymienic przynajmniej ze 20-30 gier ktorych tworcy powinni byc skazani za oddzialywanie na psychike.

Nawiazujac do filmow to jestem zdania ze tworcy posowaja sie za daleko podsuwajac coraz to brutalniejsze pomysly i na dodatek podsowajac pomysly jak uniknac kary i zatrzec wszelkie slady.

Niewidze sensow tych psychodelicznych horrorow, czy trilerow i nikt mi nie wytlomaczy ze one czemos sluza i ze trzeba do nich podchodzic z dystansem bo niejest to mozliwe i czesto prowadzi to do malych lub wiekszych paranoi ktore przedzej czy pozniej sie ujawnia tylko w roznym nasileniu i z roznymi skutkami. Jesli chce sie dowodow wystarczy sobie przeprowadzic experyment: po obejzeniu jakiegos strasznego filmu albo po paru godzinach grania w np silent hilla wpuscic takie osoby do dopasowanego do fabuly gry czy filu domu strachu za loze sie ze duzy procent osob potrzebowal by puzniej pomocy specjalistow lub kardiologa ze wzgledu na zawal. To samo moze sie przydazyc podczas zwyklego zycia po dawce prania muzgu wystarczy jakas stresujaca sytuacja w rzyciu i tragedia gotowa.

Osobiscie jestem za zakazem takich produkcji ale zdanie jednostki niema kompletnie znaczenia niestety.

Osobiscie jestem za zakazem takich produkcji ale zdanie jednostki niema kompletnie znaczenia niestety.

Na szczęście na tak głupi pomysł władza jeszcze nie wpadła. A co do twojego "zakazu" - bojkotuj, ba przecież jeżeli prowadzisz sklep nawet nie musisz takich produkcji brac do siebie, naprawdę istnieją inne, dużo lepsze metody zniechęcenia twórców do takie a nie innej produkcji niż prawo.

Przykład z teraźniejszości -fallout 3, w australii musiano zmienić nazwy narkotyków/leków bo odpowiadały nazwom tych z rzeczywistości. W japonii zadanie z bombą atomowa można było załatwić w tylko jeden sposób(rozbroic). LUDZIE popadzcie w PARANOJE.

Przykład z przeszłości - wolfenstein 3d, duke nukem, carmageddon, mortal kombat - krew lała się hektolitrami a pomimo młodego wieku nikogo nie goniłem z nożykiem ani nie próbowałem rozjechać samochodem pomimo jak to nazywasz prania mózgu. żeby nie było mówimy tu o grach z lat 90, czyli wiekowo mialem 10-15lat.

Nienawidzę ludzi, którzy tłumaczą wszystkie nieszczęścia grami komputerowymi czy filmami. WINA leży po stronie osób, które dzieciaków wychowywały. Tłumaczenie, że osoba grała w brutalne gry jest śmieszną próbą obniżenia kary więzienia i zepchnięciem odpowiedzialności na "osoby trzecie". Znajdźcie mi grę, która nie jest butalna, nawet w logicznej grze supaplex murphy mógł zginąć na kilka różnych sposobów.

Przykład z teraźniejszości -fallout 3, w australii musiano zmienić nazwy narkotyków/leków bo odpowiadały nazwom tych z rzeczywistości. W japonii zadanie z bombą atomowa można było załatwić w tylko jeden sposób(rozbroic). LUDZIE popadzcie w PARANOJE.

To już faktycznie przesada.

Przykład z przeszłości - wolfenstein 3d, duke nukem, carmageddon, mortal kombat - krew lała się hektolitrami a pomimo młodego wieku nikogo nie goniłem z nożykiem ani nie próbowałem rozjechać samochodem pomimo jak to nazywasz prania mózgu. żeby nie było mówimy tu o grach z lat 90, czyli wiekowo mialem 10-15lat.

Inne czasy, inna mentalność.

Nienawidzę ludzi, którzy tłumaczą wszystkie nieszczęścia grami komputerowymi czy filmami. WINA leży po stronie osób, które dzieciaków wychowywały. Tłumaczenie, że osoba grała w brutalne gry jest śmieszną próbą obniżenia kary więzienia i zepchnięciem odpowiedzialności na "osoby trzecie".

Według mnie sedno nie tkwi w tym w samej brutalności gry, ale w jej odbiorze. Słabsze jednostki mogą odebrać to jako zachowania akceptowalne. Z jednej strony w społeczeństwie, z drugiej zaś jako brak kontroli rodzicielskiej. Poza tym gry wymagające, polegające na refleksie lub na farcie bardziej negatywne efekty powodują w chwili porażki. Gdy np. jest lag i giniemy, wysiądzie internet, padnie prąd lub gdy rodzic każe zabrać się w końcu za naukę. Wtedy wzrasta poziom agresji z powodu stresu. W końcu stres jest też przyczyną samobójstw, czyli przejawów agresji wobec samego siebie. Sama gra też może być pewną zachętą, by sprawdzić jak to jest w rzeczywistości, ale to sporadyczność (tutaj bardziej trafne wydają mi się gry typu Mortal Kombat). Za wszystko odpowiada kilka prostych czynników, w tym bezgranicznie kretyńskie bezstresowe wychowywanie.

Znajdźcie mi grę, która nie jest butalna, nawet w logicznej grze supaplex murphy mógł zginąć na kilka różnych sposobów.

Tetris. :>

  Niektórzy nie rozumieją, że gra jest właśnie po to, aby robić rzeczy,których w normalnym świecie byśmy nie zrobili. W Falloucie 2 można było strzelać do dzieci, bo taka była wizja świata przedstawionego: seks, przemoc, narkotyki, niewolnictwo.

  Po to gry mają na etykiecie ograniczenie wiekowe, żeby grały w nie grupy,dla których gra jest przeznaczona. A wielu chciałoby, żebyśmy w każdej grze biegali i zbierali punkty za głaskanie różowych jednorożców.

Jak znam życie, to też nie, bo ktoś by się w tym głaskaniu jednorożców dopatrzył namawiania do pedofilii albo innych tym podobnych niedorzeczności

A co do brutalnych gier, to podzielam pogląd, że sporo zależy od wychowania dziecka - jak pokaże mu się, że ten świat jest nierealny, że to tylko zbiór algorytmów, a nie przeciwnik który się na niego uwziął, to można negatywny wpływ gier zmniejszyć. I zgodzę się z tym, że lepiej gry traktować jako miejsce, w którym można spróbować tego, czego nie zrobi się w rzeczywistości - czy to będzie zabijanie, czy jechanie sportowym samochodem 250km/h przez środek miasta.

Ze swojego doświadczenia, polecałbym też względnie bezpieczną konfrontację z rzeczywistością - np. zapisanie dzieciaka na boks czy inne sztuki walki. Tam szybko okaże się, że w realnym świecie poziom trudności jest znacznie wyższy, i że nie ma się dziesięciu żyć.. Ja osobiście dzięki ASG (Airsoft) dobitnie przekonałem się, że z wojną lepiej mieć do czynienia tylko w grach - bo w rzeczywistości niefajnie jest dostać 'kulę znikąd' między oczy i nawet nie zdążyć się na śmierć przygotować, a co tu dopiero mówić o walce i efektownych strzelaninach..

Podpisuję się również pod tym, nawiązując do wychowywania, że dane gry są przeznaczone dla określonych grup wiekowych. I jeśli 14-letnie dziecko gra w Silent Hilla albo GTA IV, to jest to wina rodziców i do nich należy mieć pretensje, że na to pozwalają, a nie do producentów, że gry są jakie są. Taki dzieciak niech sobie gra np w Heroes of Might & Magic albo Tomb Raidera tudzież inną grę, która nie jest "18+", "Explicit content" itp..

Nie byłbym taki jednoznaczny w ocenach. Przykład jaki podał anty:

[...] chodzi mi o agresje w grach dajmy na to ''Mad world'' na tak niewinna konsole jak nintendo wii i na czym polega ta gra?! ta gra polega tylko na zabijaniu im brutalniejszy jestes tym wiecej punktow dostajesz i dotego straszna gra kolorow cala gierka jest w czarno bialych kolorach a tylko krew jest czerwona. Testowalismy ta gre z kolega ktory jest odpowiedzialna osoba i do tej pory ma glupi nawyk liczenia punktow jakie by dostal za rozjechanie kogos na ulicy

jest zastanawiający. I wiek gracza nie ma tutaj wiele do rzeczy. Związek między przemocą, a myśleniem statystycznym skorelowanym z nagrodą, jest bardzo bezpośredni. Nie ma mowy o tym, że na przemocy gracz się nie skupia, gdyż jest to tylko element podporządkowany przygodowości itp. Tutaj o samą przemoc chodzi. Nie jestem taki pewien, czy to nie jest w stanie człowieka uwarunkować.

Czy taki gracz - nie każdy, ale wiele osób - nie zacznie patrzyć na pewne sytuacje (tutaj np. drogowe) w inny sposób, tylko dlatego, że jego umysł już teraz wie, że może (prosta analogia elementów sytuacji, nawet czysto wzrokowa i skojarzenie rodzi się samo; przecież tak działa mózg, tak się wpada na związki). Nie tylko wie, że może, ale dostaje gotowy system takich postrzeżeń powiązany z bardzo uzależniającą (bo na czym polega hazard) statystyką i układem nagrody.

W dodatku ta wyeksponowana czerwień krwi: obraz jak ze snu, albo ataku psychozy; to zapada w pamięć.

Nie mówię, że zaraz kogoś celowo potrąci - człowiek panuje zazwyczaj nad sobą - ale samo przyzwyczajenie jest już niebezpieczne i może być trudne do wyrzucenia z głowy (a takie natręctwa potrafią się rozbudowywać). Pamiętamy odcinek "Przyjaciół" w którym Chandler zepsuł Rossowi rozmowy z synem podsuwając mu niesmaczne skojarzenie (to nie jest jakiś wymysł, tak bywa). Wtedy zaś wszystko rozchodzi się o odpowiedni moment, w którym na chwilę utraci się kontrolę.

Większość osób doświadcza głupich myśli np. absurdalnej ochoty uderzenia monitora, bez powodu. Tutaj dostaje się cały pakiet takich myśli dodatkowo powiązanych z agresją wobec innych osób. I to myśli, które już się - przynajmniej wirtualnie - wprowadziło w życie.

No cóż.. Nie wiem co mógłbym na to odpowiedzieć..

Faktycznie, jeśli takie zjawiska jak opisał anty pojawiają się wśród osób dorosłych, no to problem jest nieco innej materii..

Myślę, że nie bez znaczenia pozostaje tu rzeczywistość w jakiej żyjemy.. Zewsząd pełno stresów, nieżyczliwości i przykrych sytuacji, które mogą powodować eskalację i utrwalanie się wspomnianych zachowań..

Dochodzi też właśnie wpływ gier na psychikę - tak jak opisałeś, w tym wypadku najprawdopodobniej dość silny.

Groteskowy, naprawdę nie jestem w stanie pomimo szczerych chęci zgodzić się z twoją opinią.

Jeżeli jakikolwiek dorosły jest w stanie w taki sposób postrzegać świat to najlepiej go dobić, żeby się nie męczył - świadczy to o psychice, która nie umożliwia funkcjonowania w społeczeństwie, a co dopiero uzyskania prawa jazdy.

Skąd ta słabość psychy się bierze? W tym artykule mamy przykład zwalenia winy na gry - ŚMIESZNE! Nawet jeżeli to "wina" gier to wina wtórna a nie pierwotna, którą ponoszą osoby/środowisko wychowujące.

czesiu

Nie wiem w jakich Ty czasach żyjesz, ale współcześnie zatrzęsienie osób ma słabą psychikę i problem z roku na rok narasta. Czytasz tutaj - na Kopalni - artykuły o tym, jak depresja (i wiele innych powszechnych zaburzeń) wyolbrzymia wrażenia wzrokowe (np. niemiły wyraz twarzy odbiera się jako jednoznacznie zły), nie mówiąc o setkach innych - często poważniejszych - skutków, a później wypisujesz takie rzeczy. Jakbyś nie miał psychologicznej wyobraźni.

Ciekaw jestem z jakiej perspektywy? To, że sam jesteś niewzruszony, nie oznacza, że inni tacy są. A sądząc po kolejkach u psychoterapeutów, psychiatrów itp. jest ich mnóstwo (wystarczy zajrzeć do statystyk). To się staje chorobą cywilizacyjną. Już w pierwszej połowie XX wieku pisano o "neurotycznej osobowości naszych czasów".

I teraz: czy winne są same gry? A co to ma do rzeczy, skoro osób tak czy inaczej zaburzonych, już - jak można sądzić - jest większość. Nerwy, owczy pęd, używki, medialny bełkot, rozkład rodziny itd.

Chyba, że chcesz ustalić jakąś rasę panów niepodatną na wpływy; pytanie tylko do której kategorii należeliby np. psychopaci (jako osoby pozbawione wyrzutów sumienia i głębszych uczuć, a więc - w gruncie rzeczy - wyjątkowo silne psychicznie).

I nie jestem taki pewny, czy - gdyby istniał symulator zrzucania ludzi ze schodów (wykorzystujący zaawansowany silnik fizyczny), grałbyś w niego długo i często, a później był świadkiem upadku jakiejś osoby z półpiętra, to czy choćby przez mgnienie oka nie zawitałoby Ci w głowie skojarzenie.

A jeśliby zawitało choćby przez sekundę, to już oznaczałoby, że jesteś w jakimś stopniu "spaczony" graniem w tę grę.

Teraz - gdybyś się tym przejął, bo miałbyś zbyt wybujałe sumienie (bywa, że się w taki stan popada np. z powodu jakichś przeżyć), to poświęciłbyś temu kolejne myśli, co tylko by owo zjawisko utrwaliło. Do tego nie potrzeba wiele: ot jakaś scysja na imprezie, kiedy za dużo wypiłeś i zachowałeś się idiotycznie, a teraz roztrząsasz skąd w tobie takie głupie pomysły i czy aby na pewno nie powinieneś zaprzestać picia, bo siebie kompletnie w imprezowym zachowaniu nie rozpoznajesz. I wtedy powyższa sytuacja. Dodatkowy temat do zastanawiania, czy z wszystko z tobą w porządku. W pracy napada na ciebie szef, a ponieważ właśnie rozważałeś temat schodów, a przyczepił się do ciebie na klatce, to myśl podsuwa ci nową wersję "ażeby go szlak trafił". Nie - nie spychasz go! Wpływy to nie magia. Chodzi o to, że zbiór tych sytuacji utrwalił w tobie pewien schemat i doznajesz myśli natrętnych (idziesz po schodach i wpada ci taka głupia myśl do głowy, oglądasz film i znowu). Idziesz do terapeuty, bo jesteś dorosły, a poza tym - jako dość silna psychika - szybko sobie z tym radzisz.

Ale co gdyby to był dzieciak, albo ktoś słaby. Że nie powinien grać w te gry? A kto mu zabroni? 5-latek umie ściągać z netu, a słabym psychicznie nikt grać nie broni. Poza tym - powyższy opis jest skrajnie uproszczony. Splot wypadków może być taki, że narzuci taką bzdurę i silnemu dorosłemu.

Należy pamiętać, że i najsilniejsza psychika posiada tryb bierny, który niekoniecznie musi ściśle róznicować wirtualia od realiów. Każdy gracz wie, jak często śni się gry.

Wszystko szkodzi w nadmiarze . . . alkohol, papierosy, narkotyki, kawa, a nawet kasza manna!

Wyszła gra o spychaniu ze schodów.. Może nie był to super symulator, ale elementy symulacji były.. O ile dobrze pamiętam, gra była autorstwa szwedzkiego i nazywała się Porrasturvat. Pamiętam jak kilka lat temu stała się hitem na parę miesięcy.

Szczerze mówiąc po graniu w tę grę nie miałem nigdy myśli, jakie opisywał Groteskowy, tym niemniej nie znaczy że inni nie mieli.

Z tym, że tu trochę chciałbym powtórzyć za czesiem to co napisał w ostatnim akapicie - czy to aby na pewno gry są winne? Może są tylko jednym z czynników, jakie mogą powodować takie zachowania.. i równie dobrze mógłby być to komiks, reklama, film czy jakiekolwiek inne medium. W tym sensie mam wrażenie, że rzeczywiście należy bardziej zwrócić uwagę na wychowanie dzieci oraz terapię dorosłych - aby po prostu nie mieli tej słabej psychiki, umieli sobie radzić ze stresem i tak dalej - bo to są bezpośrednie przyczyny podatności na wpływy.

To trochę tak jakby powiedzieć, że broń zabija. To nie broń zabija - robi to człowiek za jej pomocą. Jeśli będzie chciał komuś zrobić krzywdę, to w roli broni wcale nie musi używać noża czy pistoletu - które są bronią z definicji. Równie dobrze może posłużyć się śrubokrętem, łomem, metalową rurką, kijem, kamieniem, torebką foliową, sznurowadłem czy poduszką - a z braku tych przedmiotów, gołymi rękami. I nie należy wg mnie doszukiwać się przyczyny czyjejś śmierci w tym że broń jest legalna, że dozwolone są śrubokręty, łomy, czy noszenie sznurowadeł. Bo nawet jak tego wszystkiego by się zabroniło, to rąk ludziom prewencyjnie obcinać chyba nie będziemy, prawda? A i tak najważniejsza pozostanie intencja. Wszystko w myśl zasady 'potrzeba matką wynalazków'. Istotniejsze zatem jest wg mnie zapobieganie takim intencjom, a nie spychanie winy na narzędzia oraz mnożenie kolejnych zakazów.

lucky_one

Jeśli to ta gra, o której myślę, to występuje tutaj poważne nieporozumienie. Ta gra była pisana we Flashu, miała kiepską, umowną, kukiełkową grafikę i nierealistyczną fizykę. Przecież ja nie twierdzę, że ulega się wpływom od grania w Mario.

Chodzi o to, że tworzy się coraz bardziej realistyczne gry, wprost wiążąc w nich przemoc (i styl w jaki kogoś się zabija), ze statystyką, nagrodą itd. To jest zupełnie inny rodzaj gier.

Mieliśmy gry w których dusi się ofiary plastikowym workiem, oddaje mocz na zwłoki, w coraz bardziej wysublimowany sposób morduje i właśnie za to wysublimowanie osiąga rezultaty. Takie coś powinno być zakazane. Toż to typowe warunkowanie. Jeszcze brakuje tego, ażeby gra pobudzała w grającym orgazm, kiedy uda mu się odpowiednio podciąć gardło.

Nie mylmy filmów i komiksów z grami. Interaktywność to potężny czynnik. Niektóre gry przypominają coraz bardziej interaktywne filmy snuff. Nie zapominajmy też, że statystycznie jest dowiedzione, że oglądanie realistycznej przemocy nawet na filmach, powoduje spadek reakcji mózgu na widok przemocy wobec człowieka, a więc przyzwyczajenie.

(...)Przecież ja nie twierdzę, że ulega się wpływom od grania w Mario.

 

Chodzi o to, że tworzy się coraz bardziej realistyczne gry, wprost wiążąc w nich przemoc (i styl w jaki kogoś się zabija), ze statystyką, nagrodą itd. To jest zupełnie inny rodzaj gier.(...)

W czasach mojej młodości królowały gry: Doom1/2, Wolfenstein, Carmageddon 1-2, DukeNukem3d. O ile pamiętasz ich grafikę, była praktycznie "nie iestniejąca", co nie zmienia faktu że jakieś oszołomy poszły z strzelbami sobie postrzelać do szkoły. W efekcie końcowym poszukiwano winowajcy tej jatki, padło na grę Doom, w którą ci dwaj osobnicy "namiętnie" grywali. Sorry, ale wtedy gry miały grafikę niczym mario a już padały głupie argumenty że to przez nie ta jatka się odbyła.

Ten argument jest do dzisiaj wypychany, że to te złe gry, bo ludzie mają słabą psychikę stresy i szybkie czasy, bla bla bla SO WHAT? czy to oznacza że w dobra imię jednostki muszą cierpieć miliony?

Zakazać transfuzji krwi, bo świadkowie jehowy się z nią nie godzą!

Zakazać alkoholu, w końcu co 10 pijany kierowca zabija kogoś na ulicy, ba pewnie 90% narkomanów zaczynało od zabawy z alkoholem, czy trawką...

Zakazać posiadania noży, nie daj boże ktoś będzie chciał użyć ich w celu innym niż posmarowanie chleba.

Trzeba być niepoważnym aby działalność jednostek przekładać na działanie całego społeczeństwa. Znam masę osób które namiętnie grały w grę Carmageddon 2 (nie mylić z kastratem carmageddon TDR 2000), a jednak żadna z nich nikogo nie rozjechała, jednocześnie mimo to istnieje spora szansa, że w razie "wpadki" udawanie czubka i tłumaczenie się analogią z gry będzie najlepszą szansą na łagodny wyrok. <- czy gra była przyczyną nieszczęścia.

I za Pratchettem "W każdym normalnym człowieku tkwi szaleniec i próbuje się wydostać na zewnątrz.(...) Nikt szybciej nie wpada w obłęd niż osoba całkowicie normalna."

Ponieważ każdy mierzy wg swojej miary widać ty masz takie natrętne myśli - ja też mam natręctwa, ale to nie znaczy, że jak już wjadę pod ciężarówkę to będzie to związane z tym, że chcę się odbić jak w Need for Speed.

W czasach mojej młodości królowały gry: Doom1/2, Wolfenstein, Carmageddon 1-2, DukeNukem3d.

No to rzeczywiście gry, które mogły na kogoś wpłynąć. Pikseloza poza którą trudno się czegokolwiek doszukać. Jak to się ma do argumentów o kojarzeniu i działaniu podświadomości, to nawet nie chce mi się rozważać.

Ten argument jest do dzisiaj wypychany, że to te złe gry, bo ludzie mają słabą psychikę stresy i szybkie czasy, bla bla bla SO WHAT? czy to oznacza że w dobra imię jednostki muszą cierpieć miliony?

Sądzisz, że słabą psychę mają jednostki? Większość współczesnych ma słabą psychikę. Nie przypadkiem niemal każdy Amerykanin, którego na to stać, ma osobistego psychoterapeutę.

Zakazać transfuzji krwi, bo świadkowie jehowy się z nią nie godzą!

Zakazać alkoholu, w końcu co 10 pijany kierowca zabija kogoś na ulicy, ba pewnie 90% narkomanów zaczynało od zabawy z alkoholem, czy trawką...

Zakazać posiadania noży, nie daj boże ktoś będzie chciał użyć ich w celu innym niż posmarowanie chleba.

Tutaj brak jest jakiegokolwiek związku przyczynowo-skutkowego. Bronisz się po takiej linii, jakby ktoś atakował Twój nałóg Związki przyczynowo-skutkowe między oglądaniem przemocy, a skłonnością do jej przejawiania, czy ignorowania są zaś wykazane w niejednym badaniu.

Dużo bliższą analogią byłoby Twoje twierdzenie, że przecież ludzie oglądają pornografię i nic im się nie dzieje. Tyle, że to byłby fałsz. Właściwie wszystkie parafilie są nabyte (od fetyszyzmu, po bdsm).

Jak to możliwe? Gość ogląda, onanizuje się i nabywa jakiegoś fetysza. No gdzież, przecież on musi być nienormalny

Trzeba być niepoważnym aby działalność jednostek przekładać na działanie całego społeczeństwa.

Jednostki są na tyle chore, że zagrają i wpłynie to na ich skłonność do realnego mordu; natomiast każdy człowiek jest w jakimś stopniu kształtowany negatywnie przez okrutne gry.

Znam masę osób które namiętnie grały w grę Carmageddon 2 (nie mylić z kastratem carmageddon TDR 2000), a jednak żadna z nich nikogo nie rozjechała,

Proszę Cię, tylko nie o kolejnej pikselozie w quasi-komiksowym stylu. Przyjmij założenie: realistyczne gry, które przemoc i graficznie i fizycznie zbliżają do obrazu rzeczywistej, oraz wysublimowane sposoby zabijania czynią podstawą nagrody.

I za Pratchettem "W każdym normalnym człowieku tkwi szaleniec i próbuje się wydostać na zewnątrz.(...) Nikt szybciej nie wpada w obłęd niż osoba całkowicie normalna."

Więc o czym to świadczy? Że to dobrze, jeśli tworzy się produkty, które bawią się tym naszym wewnętrznym szaleńcem?

Ponieważ każdy mierzy wg swojej miary widać ty masz takie natrętne myśli - ja też mam natręctwa, ale to nie znaczy, że jak już wjadę pod ciężarówkę to będzie to związane z tym, że chcę się odbić jak w Need for Speed.

Kolejna gra ni z gruszki ni z pietruszki. Natomiast też się o to nie podejrzewam.

Że tak wtrącę swoje trzy grosze:

Czesiu z realizmem grafiki według mnie ma rację. To co że dzisiaj postrzegamy stare tytuły jako pikselozę. Według Ciebie i Twoich wcześniesjzych wywodów ta pikseloza nie wpływa na psychikę? To nie wiem czemu ludzie uczą się nadal na obrazkach, które wyglądają jeszcze mniej realistycznie niż doom1. Nikogo normalnego to nie ruszy, a zrytemu i tak już dużo nie trzeba.

"Więc o czym to świadczy? Że to dobrze, jeśli tworzy się produkty, które bawią się tym naszym wewnętrznym szaleńcem?"

Śmiem twierdzić że wręcz wyśmienicie. Jeśli odpowiedzialni ludzie mają ochotę się w ten sposób wyładować to tylko się cieszyć. Gdyby ktoś stworzył realistyczną i sensowną grę o pseudokibicach to sporej grupie z nich pewnie by to wystarczyło. Ja przykładowo sporo strzelam po sieci do realistycznie przedstawionych wrogów i jakoś (pewnie dzięki temu) nie mam ochoty strzelać do ludzi którzy mnie na codzień wkurzają. W grach RPG i nie tylko zabijam wszystko co się da. Miejskie koty, wiewiórki, szczury czy orły latające po niebie... W normalnym świecie mam kota, koszatniczki i mnóstwo gołębi za oknem i jakoś nie mam ochoty ich zabić.

Tak, omawiam wszystko na moim przykładzie, ale czemu miałbym na innym ? W głębokim poważaniu mam zdegenerowane społeczeństwa o których mówisz "słabi psychicznie" gdzie każdy potrzebuje własnego lekarza "od głowy". Oni wcale nie potrzebują leczenia - oni są po prostu leniwi. Ewentualnie wykastrowało ich otoczenie. Kiedyś stres trzeba było rozładować. Albo sport, albo rozrywka, albo stresującego się lało w mordę. Dzisiaj trzeba problem wygadać, wyżalić się i robić z nim milion różnych rzeczy, ale nie akurat tych które zdawały egzamin przez wszystkie wieki naszej ewolucji. No tak dzisiaj jesteśmy cywilizowani, metroseksualni, trendy...

Historia z pikselozą jest o tyle śmieszniejsza, że właśnie na dooma zepchnięto winę za masakrę w szkole. Nie na otoczenie czy wychowanie tylko na durną grę... nie wierzysz Groteskowy to poszukaj sobie na necie.

Według Ciebie i Twoich wcześniesjzych wywodów ta pikseloza nie wpływa na psychikę? To nie wiem czemu ludzie uczą się nadal na obrazkach, które wyglądają jeszcze mniej realistycznie niż doom1.

Poczekaj, ale o czym Ty mówisz? O jakim uczeniu się na obrazkach? O schematach? Czyli czymś w rodzaju literackiej alegorii, którą INTELEKTUALNIE i ŚWIADOMIE należy przekładać na sens w trakcie lektury i która nie ma oddziaływać na podświadomość, a być gotowym zobrazowaniem relacji dla świadomej pracy? Nie, to zupełnie nieprzystający przykład. Oddziaływanie na podświadomość, to nie oddziaływanie schematu, który należy odczytać, lecz symbolu - który sam się rozwija w szereg myśli. I interaktywność gier właśnie to zapewnia. Tym bardziej, im gry są bardziej realistyczne. Bliższe realiom sekwencje ruchów, bliższe rzeczywistym wrażeniom skutki (wizualne, dźwiękowe, fizyczne) itd.

Powiedz mi lepiej dlaczego tworzy się coraz doskonalsze symulacje np. w służbie zdrowia, które mają oddawać całą "atmosferę" operacji, porodu itd. czy w przypadku symulatorów lotu szkolących pilotów. Bo mylisz - moim zdaniem - tryby uczenia. "Atmosfera" to właśnie słowo klucz: nie umowny schemat (który musisz na sens przekładać), ale cała otoczka, dynamiczny zbiór wrażeń.

Gdyby ktoś stworzył realistyczną i sensowną grę o pseudokibicach to sporej grupie z nich pewnie by to wystarczyło.

Całkiem możliwe, że hiperrealistyczna gra - nieodróżnialna od rzeczywistości - by wystarczyła. Nie wiem jednak dlaczego nie widzisz prostego rozumowania, że to zachodzi w odwrotną stronę I jak morderca zadowalający się mordem w hiperrealistycznej grze, nadal byłby psychicznie mordercą; tak ktoś kto nim się stał przez rozsmakowanie się w grze jeszcze nie idealnie realistycznej, ale już wystarczająco, żeby się rozsmakować, może wyjść na ulice (próg pragnień jest sporo niżej, niż próg realizacji, a po zrealizowaniu, tworzy się nowy próg pragnień; na tym polega nałóg). Chyba, że chcesz twierdzić, że mordercą się każdy rodzi.

Tak, omawiam wszystko na moim przykładzie, ale czemu miałbym na innym ?

Z badań psychologicznych? Z dogłębnie zanalizowanej statystyki?

Oni wcale nie potrzebują leczenia - oni są po prostu leniwi.

Nie są leniwi, żyją w chorobliwym świecie w którym trudno o oazę. Kiedyś ktoś - jak sam później piszesz - walną w mordę i tyle. Bywa. Teraz walnie w mordę, a następnego dnia będzie na niego nagonka w prasie. Ludzie żyją w paranoi.

Ewentualnie wykastrowało ich otoczenie.

Jeśli przez to rozumiesz obecne układy społeczne - to na pewno.

Kiedyś stres trzeba było rozładować. Albo sport, albo rozrywka, albo stresującego się lało w mordę. Dzisiaj trzeba problem wygadać, wyżalić się i robić z nim milion różnych rzeczy, ale nie akurat tych które zdawały egzamin przez wszystkie wieki naszej ewolucji. No tak dzisiaj jesteśmy cywilizowani, metroseksualni, trendy...

Ale tego się ludzi uczy. To niech ich wina, że wszędzie tanie moralizatorstwo, internetowe nagonki, jeden mówi tak, a drugi zupełnie inaczej, trudno znaleźć jakąś stałą, która pozwalałaby ustalić co jest prawdą i machnąć na resztę.

Historia z pikselozą jest o tyle śmieszniejsza, że właśnie na dooma zepchnięto winę za masakrę w szkole. Nie na otoczenie czy wychowanie tylko na durną grę... nie wierzysz Groteskowy to poszukaj sobie na necie.

Nie tylko wierzę, ale pamiętam wiele tego typu przypadków. Twierdzisz jednak coś takiego: wiele razy pomawiano kogoś o zbrodnię, Hitlera oskarża się o zbrodnie, a więc Hitlera się pomawia.