Superpchła sprzed 165 mln lat
W skałach w Chinach znaleziono skamieniałości najstarszych i największych jak dotąd pcheł. Pasożyty ze środkowej jury i wczesnej kredy mierzyły nawet ponad 20 mm. Dla porównania: największe współczesne pchły, które gnębią północnoamerykańskie bobry górskie (Aplodontia rufa), mają zaledwie 12 mm.
André Nel z Muzeum Historii Naturalnej w Paryżu, jeden z członków chińsko-francusko-amerykańskiego zespołu, uważa, że prehistoryczne pchły były tak duże, że żerowały raczej na upierzonych czy owłosionych dinozaurach niż małych wówczas jeszcze ssakach.
W artykule opublikowanym w Nature można przeczytać, że tak jak w przypadku innych linii pasożytów zewnętrznych zachowało się niewiele skamieniałości, ograniczonych do przedstawicieli współczesnych rodzin z wcześniejszych okresów kenozoiku. W takiej sytuacji niewiele wiadomo o początkach pcheł w mezozoiku. Pochodzenie grupy koronnej pcheł Tarwinia z kredy nadal pozostaje przedmiotem sporów, dlatego sfosylizowane przykłady z Chin wydają się tym cenniejsze.
Choć pod wieloma względami przypominały późniejsze pasożyty, prehistoryczne olbrzymy miały trochę prymitywnych cech, np. nieskoczne tylne odnóża. U wszystkich występowały wydłużone syfony ssące, co sugeruje, że pochodziły od mezozoicznych wojsiłków.
Komentarze (3)
jotunn, 1 marca 2012, 18:31
"Pchły z czasów dinozaurów są przede wszystkim jak na dzisiejsze standardy ogromne. Współczesne mierzą od 1 do 6 mm, podczas gdy te sprzed milionów lat - nawet ponad 2 cm. Samice osiągały bowiem od 14 do 20,6 mm (samce były wyraźnie mniejsze - od 8 do 14,7 mm)."
gazeta/nauka
Mariusz Błoński, 3 marca 2012, 01:44
Rzeczywiście, literówka nam się przydarzyła. Poprawione. Dzięki za zwrócenie uwagi
wilk, 4 marca 2012, 03:23
Łe, a już miałem nadzieję na jakieś gigantyczne robale… ;-)