Gdy rośnie wysokość, poprawia się pamięć

Ptaki żyjące na większych wysokościach mają lepszą pamięć przestrzenną (i większy hipokamp) niż przedstawiciele tego samego gatunku, którzy jeśli mierzyć w linii prostej, zamieszkują blisko, ale niżej położone rejony.

Zespół Vladimira Pravosudova z University of Nevada w Reno schwytał 48 rocznych sikor górskich (Poecile gambeli), żyjących na 3 różnych wysokościach pasma Sierra Nevada. Amerykanie jako pierwsi zademonstrowali, że gdy rośnie wysokość n.p.m., duże różnice w pamięci i rozmiarach hipokampa mogą występować już przy bardzo małych odległościach (10 km).

Okazało się, że dzięki okazalszemu hipokampowi z niemal 2-krotnie większą liczbą neuronów sikory z najwyżej położonych rejonów miały znacznie lepszą pamięć przestrzenną niż P. gambeli żyjące 600 m niżej. Biolodzy odkryli podobnie duże różnice w zakresie hipokampalnej neurogenezy (pod uwagę wzięto ogólną liczbę niedojrzałych neuronów). Co więcej, ptaki z wyżej położonych obszarów łapały/znajdowały więcej pożywienia.

Ponieważ surowe habitaty stanowią dla zwierząt wyzwanie, pamięć musi być lepsza. Od tego zależy przetrwanie. Wg Pravosudova, globalne ocieplenie może negatywnie wpłynąć na zdolności poznawcze ptaków. Zima przestaje wywierać tak silną presję ewolucyjną, poradzą więc sobie (prawie wszyscy), nawet ci mniej inteligentni...

sikora górska Poecile gambeli Sierra Nevada pamięć przestrzenna hipokamp neurogeneza Vladimir Pravosudov