Kilka sekund śmiania się razem ujawnia prawdę o relacji

Słuchając śmiejących się razem ludzi, bardzo szybko potrafimy stwierdzić, czy są oni przyjaciółmi, czy nie.

Zespół prof. Grega Bryanta z Uniwersytetu Kalifornijskiego w Los Angeles chciał zbadać rolę wspólnego śmiechu w komunikacji. W tym celu naukowcy nagrali 48 fragmentów rozmów i odtwarzali je 966 osobom z 24 społeczności: od myśliwych-zbieraczy poczynając, na studentach college'u kończąc.

Śmiech nagrano w czasie rozmów par studentów (2 mężczyzn, 2 kobiet i duetów mieszanych) z Uniwersytetu Kalifornijskiego w Santa Cruz. Niektórzy się przyjaźnili, inni dopiero się poznali. Okazało się, że słuchacze ze wszystkich kultur w 61% przypadków poprawnie stwierdzali, czy rozmawiający są znajomymi, czy obcymi. Scenariuszem, przy którym ludzie najlepiej odczytywali status relacji, był jednoczesny śmiech dwóch zaprzyjaźnionych kobiet. Trafność przypuszczeń sięgała wtedy ponad 80%.

W ramach wcześniejszych badań Bryant wykazał, że słuchacze potrafią odróżnić śmiech spontaniczny od wymuszonego. Jego wyniki pokazują, że poszczególne rodzaje śmiechu są związane z różnymi systemami wokalnymi i spełniają odmienne funkcje. Obecne studium sugeruje, że śmiech w parach przyjaciół jest bardziej spontaniczny i odbiorcy z całego świata są w stanie to wychwycić.

Amerykanin opowiada, że był bardzo zaskoczony, jak bardzo ochotnicy, bez względu na swoje pochodzenie kulturowe, są skłonni zakładać, że śmiejące się razem kobiety to przyjaciółki. Ludzie z całego świata zakładają, że gdy kobiety śmieją się wspólnie, są przyjaciółkami. Pozostaje to w zgodzie z rezultatami innych badań, które pokazały, że rozwinięcie przyjaźni skutkujących szczerym wspólnym śmiechem zajmuje u kobiet więcej czasu niż u mężczyzn.

Autorzy publikacji z pisma PNAS uważają, że uzyskane wyniki pozwalają ustalić, jak ewolucja śmiechu mogła ułatwić ewolucję współpracy.

W silnie kooperujących społeczeństwach takich jak nasze zdolność poprawnego identyfikowania sojuszy innych osób jest bardzo ważna. Jeśli śmiech na to pozwala, prawdopodobnie odgrywał istotną rolę w komunikacji prowadzącej do współpracy.

Gdy akademicy przeanalizowali właściwości akustyczne, okazało się, że klipy uznawane za nagrania przyjaciół cechowały się większymi nieregularnościami wysokości i głośności śmiechów oraz szybciej pojawiającymi się dźwiękami (wszystkie te zjawiska wiążą się zazwyczaj z pobudzeniem i spontanicznymi emocjami).

śmiech wspólny jednoczesny przyjaciele relacja status Greg Bryant