Była biała, może być czarna...

Złudzenie gumowej ręki pojawia się także wtedy, gdy kolor skóry podstawianej kończyny jest inny niż własny.

Podczas doświadczenia w polu widzenia badanego obok prawdziwej ręki kładzie się gumową dłoń. Chwilę potem jego własna ręka zostaje ukryta za przepierzeniem. Jeśli ręce własna i gumowa są dotykane lub potrząsane w ten sam sposób w tym samym czasie, człowiek próbuje skoordynować to, co czuje (potrząsanie własnej dłoni) i widzi (potrząsanie dłoni gumowej). W pewnym momencie ochotnik zaczyna czuć, że jego dłoń znajduje się tam, gdzie fałszywa dłoń z gumy.

Standardowo wykorzystywano dłoń o tym samym kolorze skóry, co dłoń badanego. Zespół Manosa Tsarikisa z Royal Holloway, University of London postanowił jednak wprowadzić zamieszanie, obserwując reakcje 22 białych ochotników na dłonie białe i czarne. Mimo że twierdzili oni, iż przeciętnie czuli się silniej związani z białymi dłońmi, obiektywny pomiar dryfu proprioceptywnego, czyli przesunięcia w postrzeganym położeniu ręki, temu przeczył: bez względu na kolor postawianej dłoni badani wykazywali zbliżony zakres dryfu.

Brytyjczycy mierzyli także zmiany w przewodnictwie skóry (przez pocenie rośnie ono wraz ze stresem), gdy wolontariusze obserwowali nakłuwanie gumowej kończyny igłą. Okazało się, że ludzie byli tak samo zestresowani, patrząc na "gnębienie" białej i czarnej ręki.

Co ciekawe, psycholodzy ustalili, że bazowa miara ukrytych uprzedzeń rasowych nie była dobrym prognostykiem tego, czy stykając się z czarną dłonią, badani doświadczą złudzenia gumowej ręki. Ogólna siła doświadczanego "właścicielstwa" wydawała się za to wskazywać na siłę pozłudzeniowego uprzedzenia. Im silniejsze złudzenie, tym słabsze uprzedzenie.

złudzenie gumowej ręki kolor skóry uprzedzenia rasowe siła Manos Tsarikis