Lek na nadreaktywny pęcherz może wspomóc odchudzanie?
Mirabegron, lek stosowany przy zespole nadreaktywnego pęcherza (ang. overactive bladder, OAB), może pomóc w zwiększeniu aktywności metabolicznej tłuszczu brunatnego, a zatem odchudzaniu.
Mogę powiedzieć, że wyniki są zachęcające, ale duże jeszcze musimy ustalić - twierdzi dr Aaron Cypess, szef Działu Cukrzycy, Endokrynologii i Otyłości w Narodowym Instytucie Cukrzycy, Chorób Układu Pokarmowego i Nerek.
"Nie wiemy, czy lek jest skuteczny przy przewlekłym zażywaniu" ani czy sprawdzi się dawka 50 mg dziennie, stosowana w leczeniu OAB, czy należy raczej pozostać przy 200 mg dziennie, jakie wykorzystano w ramach opisywanego studium.
Mirabegron aktywuje receptory β3-adrenergiczne (ADRB3), które występują zarówno w tkance pęcherza, jak i białej oraz brunatnej tkance tłuszczowej.
Zespół Cypessa wykrył brunatną tkankę tłuszczową u 12 zdrowych mężczyzn, którzy później w odstępie przynajmniej 48 godzin przeszli dwa badania obrazowe. W ten sposób naukowcy monitorowali aktywność brunatnego tłuszczu. Jednego dnia ochotnicy dostali placebo, drugiego 200 mg mirabegronu.
Okazało się, że po zażyciu mirabegronu brunatna tkanka tłuszczowa wychwytywała znacznie więcej glukozy. Średnio pod wpływem leku badani spalali dziennie 203 kalorie więcej (w porównaniu do placebo odnotowano 13-proc. wzrost zużycia energii). Naukowcy wyliczyli, że rocznie przekładałoby się to na zrzucenie ok. 11 kg.
Amerykanie odnotowali skutki uboczne mirabegronu. Pod jego wpływem tętno ochotników wzrosło średnio o 14 uderzeń na minutę, a ciśnienie skurczowe o 11 mmHg. Naukowcy podkreślają jednak, że to i tak mniej niż po zażyciu innych substancji nasilających tempo przemiany materii, np. efedryny.
Choć ekipa Cypessa nie ma na razie pojęcia, jak wyglądają fizjologiczne podstawy działania brunatnego tłuszczu, np. do uwolnienia jakich hormonów dochodzi, mają nadzieję, że poza spaleniem kalorii uda się na tej drodze leczyć choćby pacjentów ze stłuszczeniem wątroby.
Komentarze (1)
dajmon, 14 stycznia 2015, 14:35
Od dawna znamy wielu agonistów beta-3 adrenergicznych. Amibegron, solabegron itd. Można spodziewać się w najbliższym czasie zwiększonej popularyzacji testów nad ich zastosowaniem w leczeniu otyłości.