Przepis na idealny uścisk
By uniknąć miażdżenia czyjejś dłoni i podawania tzw. śledzia, warto zapoznać się z manchesterskim know-how nt. idealnego przywitania. Problem wydaje się błahy, ale to tylko pozory, ponieważ w ciągu życia przeciętny człowiek uściśnie dłoń drugiej osoby aż 15 tysięcy razy.
Brytyjczycy przyznają, że do najczęściej zgłaszanych problemów należą spocone ręce, luźny nadgarstek, żelazny uścisk i brak kontaktu wzrokowego. Chcąc poprawić jakość powitań, a zwłaszcza wrażenia wywieranego na osobach spotykanych po raz pierwszy, psycholog Geoffrey Beattie przedstawił równanie, w którym uwzględniono 12 czynników koniecznych do przekazania odbiorcy zaufania i szacunku. Znalazły się wśród nich, m.in.: siła (energia), kontakt wzrokowy i temperatura dłoni.
Uścisk dłoni to jeden z kluczowych elementów tworzenia wrażenia, [...] źródło informacji potrzebnych do sformułowania oceny drugiego człowieka. Ujawnia on różne aspekty osobowości, np. delikatny może wskazywać na niepewność, a próby szybkiego zabrania dłoni sugerują arogancję. Naukowcy z Uniwersytetu w Manchesterze byli więc zaskoczeni, że dotąd nie powstał instruktaż, jak podawać rękę, skoro to tradycyjna forma powitania i ważna część potwierdzenia zawarcia umowy biznesowej już od tysięcy lat. A oto zalecenia Beattie'ego, które tyczą się obu płci:
1) Podawaj prawą rękę.
2) Pamiętaj o uchwyceniu całej dłoni witanej osoby, a nie tylko jej palców.
3) Ściskaj pewnie, ale nie za silnie.
4) Potrząśnij dłonią partnera ok. 3 razy (wskazana jest też umiarkowana energia potrząśnięć).
5) Dłonie powinny być chłodne i suche.
6) Nie przytrzymuj czyjejś ręki dłużej niż przez 2-3 sekundy.
7) Do tego jeszcze odpowiednie powitanie słowne, neutralny uśmiech i spojrzenie w oczy i pierwsze lody powinny już być przełamane...
Chętnych do wyliczenia parametrów własnego uścisku zapraszamy do zapoznania się z równaniem z sąsiedniej ramki. Objaśnienia użytych w nim symboli znajdują się poniżej.
Legenda: kw - kontakt wzrokowy (1 = żaden; 5 = bezpośredni); ps - powitanie słowne (1 = zupełnie nieodpowiednie, 5 = całkowicie adekwatne); d - uśmiech Duchenne'a - uśmiech widoczny zarówno na ustach, jak i w okolicach oczu plus symetria obu stron twarzy oraz wolniejsze schodzenie uśmiechu niż jego przybieranie (1 = fałszywy uśmiech, czyli uśmiech nieduchenne'owski, 5 = uśmiech szczery); cu - całościowość uścisku (1 = bardzo niekompletny, 5 = pełny); sd - suchość dłoni (1 = ręka wilgotna, 5 = sucha); s - siła (1 = słaby, 5 = mocny); p - pozycja dłoni (1 = cofnięta ku własnemu ciału, 5 = znajdująca się w czyjejś strefie intymnej); e - energia (1 = za mała/za duża, 5 = umiarkowana); t - temperatura dłoni (1 = za zimne/za gorące, 5 = letnie); td - tekstura dłoni (1 = zbyt szorstkie/zbyt gładkie, 5 = pośrednie); k - kontrola (1 = niska, 5 = wysoka); ct - czas trwania uścisku (1 = krótki, 5 = długi).
Wartości idealne:
1) kw - 5,
2) ps - 5,
3) d - 5,
4) cu - 5,
5) sd - 4,
6) s - 3,
7) p - 3,
8) e - 3,
9) t - 3,
10) td - 3,
11) k - 3,
12) ct - 3.
Komentarze (0)