Dylematy związane z gametogenezą in vitro

Naukowcy z Uniwersytetu Jerzego Waszyngtona badają możliwość wykorzystania gametogenezy in vitro (IVG) w rozmnażaniu ludzi. Skupiają się m.in. na kwestiach etycznych i praktycznych.

W ramach IVG gamety pozyskuje się z pluripotencjalnych albo zarodkowych komórek macierzystych. Zespół podkreśla, że choć na razie metoda jest najbardziej zaawansowana u myszy, reprodukcja na drodze IVG może być kiedyś opcją dostępną również dla ludzi.

Prof. Sonia Suter analizuje plusy i minusy związane z IVG. Jak podkreśla, dylematy etyczne, dotyczące tego, kiedy i jak wykonać badania [przed- i kliniczne], będą olbrzymie. Wg Amerykanów, IVG będzie można zastosować w kilku grupach pacjentów, m.in. w parach jednopłciowych, u osób, które nie mogą począć naturalnie z przyczyn fizycznych, u kobiet po menopauzie czy w przypadkach tzw. multirodzicielstwa.

Obecnie, korzystając z technik wspomaganego rozrodu (ang. assisted reproductive technologies, ART), np. inseminacji lub pomocy surogatki, pary tej samej płci polegają na dawcach gamet. Przy IVG pacjenci mieliby dzieci spokrewnione biologicznie, bo komórkę rozrodczą przeciwnej płci dałoby się uzyskać z komórki danej osoby. Embrion powstawałby z jej połączenia z komórką drugiej osoby z pary.

Suter wspomina też, że za pomocą IVG uzyskiwano by więcej embrionów do genetycznej diagnostyki przedimplantacyjnej.

Amerykanka dodaje, że poważną kwestią jest ryzyko związane z procedurą. Mamy minimalną wiedzę o skutkach zmiany stanu komórek ze zróżnicowanego do niezróżnicowanego i następstwach wymazania czy zresetowania wzorców imprintingu w celu ułatwienia zapłodnienia. Jedynym sposobem, by ocenić skuteczność i bezpieczeństwo tych techniki u ludzi, jest wykorzystanie gamet in vitro do uzyskania w kontrolowanych warunkach potomstwa zdolnego do życia [...].

gametogeneza in vitro IVG zarodkowe komórki macierzyste pluripotencjalne komórki macierzyste Sonia Suter