Makaron nie tuczy, wręcz przeciwnie...

Włoscy naukowcy... A pizza i lasagne leczą nowotwory

Myślę, ze najważniejszy jest surowiec. Mąka z przenicy durum (czyli po naszemu z płaskurki) jest napewno zdrowa. Z nowych gatunków nie jest zdrowa i do tego się lepi, przez co robi sie breja przy gotowaniu.

Generalnie chodzi o stopień poliploidalności.

Samopsza jest najzdrowsza, bo to dzika pszenica. Jest diploidalna i zawiera śladowe ilości glutenu.

Płaskórka (dirum) jest mutacją, jest tetraploidalna. Ma więcej glutenu, ale dalej mało i jest jeszcze w miarę zdrowa. Daje wyzsze plony z hektara niz samopsza.

Orkisz jest dalszą mutacją. Jest heksaploidalną mutacją. Jednak ma juz więcej glutenu - chociaz dalej dość mało. Daje jeszcze większe plony z hektara. Nadaje się na pieczywo.

Powyzsze odmiany były mutantami naturalnymi. Reszta odmian to wynik działań genetyków. Stopień ploidalności jest tam olbrzymi. Są megawydajne, ale zawierają olbrzymią ilość glutenu. Dzięki niemu nadają się do produkcji pieczywa - dobrze się kleją. Jednak jest to wszystko kosztem duzej grupy cierpiących ludzi.

Kto dziś przekąsa podpłomykiem i małdrzykami?

Tak w ogóle, to elfickie lembasy to zwyczajna kalka.

Myślę, ze najważniejszy jest surowiec

Myślę że najważniejsza są inne surowce.

Zasadniczo dość ciężko utyć jedząc tylko jeden produkt.

I zasadniczo mało kto je tylko jeden produkt.

Jedząc tylko jeden produkt szybciej tracimy ochotę na więcej.

Zasadniczo dość ciężko utyć jedząc tylko jeden produkt.

Zasadniczo trudno przeżyć jedząc jeden tylko produkt. Na makaronie nie pociągniesz nawet kilku miesięcy.

Na makaronie nie pociągniesz nawet kilku miesięcy.

oj tam, na studiach jakoś się ciągnęło i to dłużej

W ogóle mnie to nie przekonuje. Makaron to puste kalorie. Durum nie durum, ale to i tak biała mąka. Nie zawiera zbyt wiele błonnika ani znaczących ilości witamin. Jeśli ktoś się odchudza i ogranicza ilość kalorii, to powinien unikać takich jałowych produktów. O wiele lepiej jeść kaszę gryczaną czy brązowy ryż.

Czy któryś z bardziej wiekowych użytkowników mógłby mi przybliżyć, kiedy zaczęła się mania określania czy w jakiej skali każdy z produktów wokół nas jest zdrowy i niezdrowy?

Nie mam wykształcenia medycznego, może żyję w błędzie bo z doświadczenia wiemy, że "na chłopski rozum" to można szacować wielkość stada krów, ale jakoś wystarczają mi cały czas zdrowy rozsądek oraz zakodowane w jakiejś prymitywnej części mózgu potrzeby żywieniowe. Całe życie nie zwracałem uwagi na to co jem, wręcz przeciwnie - zawsze jadłem to na co miałem ochotę (teraz trochę żałuję, bo człowiek na starość ma zepsuty i wybredny gust smakowy, ale cóż). Dodam, że nie absolutnie nie oznacza to objadania się hamburgerami - jak wspomniałem - zdrowy rozsądek. Ale nigdy nie stroniłem od makaronów, jajek, pizzy, masła (choć nie przepadam), smażonego, tłustego, alkoholowego i co tam jeszcze w międzyczasie zmieniało swoje właściowści. Jedna zasada - nigdy nie jadłem do "przeżarcia", kończyłem jedzenie kiedy tylko mózg daje mi sygnał, że nie jest już głodny (nie czekam na sygnał że jest już najedzony). Taki nawyk w domu, w którym nawet czerstwy chleb znajdował kulinarne zastosowanie, żeby tylko niczego nie wyrzucać był dosyć niemilewidziany, ale na starość bardzo praktyczny. Nie rozumiem ludzi jedzących w restauracji na siłę do końca.

W pewnym momencie (wiek ok 20 wiosen) zauważyłem, że zaczynam tyć - coż metabolizm się zmienia. I dostoswałem tylko NAWYKI a same menu pozostało to samo. Nigdy nie byłem na diecie, nie przejmowałem się jak wyglądam, schudłem do swojej właściwej masy w przeciągu 2 lat zrzucając 12 kg. Po ponad dekadzie zauważyłem, że znowu coś się zmienia. Jeszcze nie wiem co, ale znów mam nadzieję, że o ile zmiana wagi nie jest związana z jakąś niezdiagnozowaną chorobą, to podobne podejście wystarczy. Obecnie tragedii nie ma - facet po 30tce przy wzroscie 190 i wadze 83 kg wydaje się dobrym wynikiem jak na absolutne ignorowanie wszelkich zaleceń guru żywieniowych z sobotnich, porannych magazynów telewizyjnych.

Nie twierdzę, że wskazania dietetyków są błędnę, ale każdy ma swój metabolizm, w który o ile człowiekiem nie targa jakaś choroba często wystarczy się po prostu wsłuchać, zamiast wczytywać się w artykuły "naukowców" na temat zdrowotności makaronu.

Oczywiście dotyczy to tylko żywności. Artykułów naukowych na temat dobroczynnego wpływu seksu na zdrowie na przykład nigdy bym nie podważał.

Bea

Sorry ale pszenica zawiera najwięcej białka (aminokwasów) ze wszystkich zbóż. Dla porównania ryż to przy niej same węglowodany. Oceniając te dwa zboża, wystawiona nota zależy od tego, czego oczekujesz - jakich efektów.

Osobiście wcale nie jestem pewien, czy brązowy ryż jest zdrowszy od samopszy.

Samopsza to dzika pszenica, a dziki ryz nigdzie juz od dawna nie występuje. Wszystko, to są odmiany hodowlane nagłośnione przez media - a raczej przez producentów zywności (czytaj: sponsorów mediów i/lub dziennikarzy).

Obecnie tragedii nie ma - facet po 30tce przy wzroscie 190 i wadze 83 kg

Mierzę tyle samo, ale jak ważyłem 82 kg to nie mogłem stanąć pod spożywczym bo mi ludzie zostawiali kaszę, makarony pod nogami. Ja wiem, że to granica wagi BMI=25 i powyżej zaczyna się nadwaga, ale ja musiałem nosić cegły po kieszeniach, żeby nie latać z wiatrem. Zjedz coś

Jak na faceta dość mało.

Generalnie problem z oceną jakiegoś produktu jest taki że zawsze więcej zależy od całej reszty produktów.

Prawie nikt nie je tylko makaronu. Za to jest bardzo dużo kombinacji z innymi składnikami jakie makaron może stworzyć. Niektóre lepsze, niektóre gorsze - ogólnie nie przebadane.

Ja wiem, że to granica wagi BMI=25 i powyżej zaczyna się nadwaga

Podobno prawidłowa waga dla faceta z 190 cm jest od 67 kg :D

http://oblicz-bmi.pl/index.php

Próbuję sobie wyobrazić 190 cm gościa ważącego 67 kg

Ja mam posturę niedźwiedzią

mania określania czy w jakiej skali każdy z produktów wokół nas jest zdrowy i niezdrowy?

 

Człowiek nie szczur, długofalowe badania klatkowe odpadają, więc zostają analizy kohortowe (jak w notce) i wychodzą na pozór dziwne wnioski.

Różnica pomiędzy zdrowym a niezdrowym jedzeniem skutkuje odległymi w czasie konsekwencjami dla organizmu, co jest dopiero statycznie uchwytne.

Błędy żywieniowe nie zabijają natychmiast a stricte choroby od " niezdrowego jedzenia" w zasadzie nie istnieją. Istnieją za to korelacje ( mnóstwo) pomiędzy konkretnym składnikiem pokarmowym ( jego nadmiarem czy niedoborem) a występowaniem jakiejś dolegliwości.

Jak na faceta dość mało.

 

Przez powszechną otyłość nienormalna "norma" się zrobiła.

a niezdrowym jedzeniem skutkuje odległymi w czasie konsekwencjami dla organizmu, co jest dopiero statycznie uchwytne.

Zgoda z pierwszą częścią zdania. A z drugą niekoniecznie. Raczej pewne skutki są statystycznie uchwytne a inne nie.

Zresztą podstawowa zasada statystyki jest taka że należy rozumieć co się bada. Bez tego wychodzi trzynogi człowiek na spacerze z psem.

Obawiam się że badania statystyczne dla odżywiania są robione całkowicie odwrotną metodologią.

Nie rozumie się co się bada, robi statystykę i usiłuje zrozumieć co wyszło.

Statystyka może odpowiedzieć na pytania ilościowe, ale jakość trzeba rozumieć wcześniej.

Czyli najpierw powinniśmy zrozumieć biochemię zjawiska a potem statystyką zmierzyć istotność.

Swoją drogą mam obawy, że większość badań statystycznych wygląda tak:

specjalista w danej dziedzinie robi badania, ale że statystyka go mało pociąga to oddaje wyniki statystykowi (ogłoszeń jest masa )

Statystyk nie rozumie co bada, ale obrabia wyniki.

Wyniki dostaje specjalista ale ich nie rozumie.

I powstaje sklejony potworek, nie mylić z Biblią która miała też wielu autorów, ale zdołali zachować dużo większą spójność.

Statystyk nie rozumie co bada, ale obrabia wyniki.

Wiele wskazuje na to, że gdy statystyk nie rozumie co obrabia tworzy prawdziwsze analizy. Bias jest strasznie podstępny i dlatego wymyślono podwójną ślepą próbę.

Wyniki dostaje specjalista ale ich nie rozumie.

Rozumie. To my, amatorzy,  przetwarzamy korelację na związek przyczynowo-skutkowy. Pozwól. że wypomnę Ci Twoją tezę o niższej inteligencji kobiet bo jest ich mniej w nauce, w noblach, szachach, itd.

Hmm. Muszę przyznać że nie pamiętam takiej swojej tezy. Jakbyś mi cytat zapodał to bym sobie mógł przypomnieć

Często bowiem się zdarza że napiszę A a ktoś słyszy Ą.

najpierw powinniśmy zrozumieć biochemię zjawiska a potem statystyką zmierzyć istotność.

 

Żeby daleko nie szukać: w notce tuczący i nic nie wart ( w opini publicznej, patrz post bea) makaron,jak się okazuje zmniejsza otyłość.

Tzn prawda jest taka, że nie tyle odchudza, co jego sycące działanie pewnie zmniejsza apetyt na bardziej energetyczne produkty.

Obawiam się że badania statystyczne dla odżywiania są robione całkowicie odwrotną metodologią.

Nie rozumie się co się bada, robi statystykę i usiłuje zrozumieć co wyszło.

 

Bo nie ma szans zrozumieć (piszę o odżywianiu).

Trochę też jak z badaniami szkodliwości EM. Badają, badają i wybadać nie mogą.

Weszła mrówka do tyłka i krzyczy: "Jaskinia Raj"

w notce tuczący i nic nie wart ( w opini publicznej, patrz post bea) makaron,jak się okazuje zmniejsza otyłość.

Do mojej czy Twojej opinii nie potrzeba ani badań ani rozumienia. Ale w porządnym naukowym badaniu rozumienie jest niezbędne

Zmierzam do czegoś ale wydaje mi się że to pozostało niezauważone.

Otóż to jak wpływa makaron - który dla większości raczej nie stanowi 90 % pożywienia, ani nawet 30 % - na zdrowie zależy od bardzo wielu czynników których nie da się uchwycić byle jakim badaniem.

Bo inaczej organizm potraktuje makaron ze śledziem a inaczej z wódką, i tak można wymieniać dość długo. Nie sam makaron decyduje ale kombinacja makaronu z innymi produktami.

I to dotyczy prawie każdego produktu. Do tego geny. Do tego przyzywyczajenia.

Ba, które badania uwzględniają unikalną florę bakteryjną człowieka?

A od tego chyba nawet najwięcej zależy.

Tak więc wszelkie tego typu badania można ocenić choćby po efektywności. Po dziesiątkach lat badań, wiemy to co wiedzieliśmy.

Że producentom mleka wychodzi: Pij mleko, będziesz wielki.

Ja osobiście uwielbiam, ale czy to mi na zdrowie wychodzi? Nie wiem.

Albo zgodnie z zalecaniami PO:

Dwie małe butelki soku są zdrowe a jedna większa nie

Ogólnie kto da w łapę ten będzie miał zdrowy polecany przez państwo i lekarzy produkt.

Było gdzieś na KW, że flora bakteryjna u zdrowego człowieka zmienia się bardzo szybko pod wpływem diety (nie pamiętam czy to było kilka dni czy kilka tygodni)

Tradycyjnie jestem zbyt leniwy by szukać, a dziś dodatkowo zbyt pijany.

Z tego wynika, że florę możemy pominąć, bo będzie ona zgodna z dietą... ale znowu musimy dokładniej spojrzeć na resztę diety.

Mogę jednocześnie stwierdzić na własnym przykładzie, że przybieranie na wadze na diecie makaronowej nie działa. Jadłem w opór, a makaron stanowił pewnie ze 30% spożywanej masy. Kolejne 20% to pieczywo, głównie białe (też podobno tuczące) i reszta to dodatki, by dało się to zjeść oraz jakieś dodatkowe przekąski. Efektów absolutne zero... ale może to ja mam dziwny organizm, bo pół roku żywienia się w fastfoodach też nic nie dało... a ledwo 2 miesiące diety wysokobiałkowej dało oczekiwany rezultat... Niestety później dopadł mnie tzw. "efekt jojo" wynikający z powrotu do starej diety...

Hmm. Muszę przyznać że nie pamiętam takiej swojej tezy.

I słusznie. Pomyliłem Cię z kim innym - przepraszam.

Była taka dyskusja.

To byłem ja i dalej upieram się przy swoim zdaniu

Tylko bodaj siostry Polgar (Węgierki) coś znaczyły w szachach - zwłaszcza jedna z nich.

Z brydżem sportowym jest podobnie. To domena mężczyzn.

Nie chcę tu juz natomiast rozwijać tego wątku. Nikt nie zmieni mojego zdania w tej materii, a i ja nie zamierzam narzucać swojego nikomu.

I napewno nie chcę dokopać kobietom. Mam same córki i widzę w jak wielu sprawach one i moja żona mnie deklasują. Widzę tez w ilu sprawach nigdy mnie nie dogonią - nawet nie mają po co startować

Mam same córki i widzę w jak wielu sprawach one i moja żona mnie deklasują.

Od żony i córy  w scrable dostaję taki łomot, że czasami zastanawiam się co jest ze mną nie tak. Moja żona podczas oczekiwania na autobus, z nudów, potrafi podać hasło z krzyżówki którą widać przez szybę w kiosku. Jedna i druga, potrafi (jeśli zechce) improwizować rymując. To budzi mój nabożny szacunek, bo ja to tylko siano-kolano

Moja ex przy jedynie 173 i "prawidłowym" BMI sprawiała mi czasem prawdziwy łomot. No a trudno mi napluć na głowę (BMI zdecydowanie ponad "normalne ).

Ale wiecie co? Dziewczyny są super! Kobiełki! Ach, Kobiełki.

https://www.youtube.com/watch?v=PLq7m0m7Nkw

sprawiała mi czasem prawdziwy łomot

Pewnie Ci się należało. Widzę, że mimo złych doświadczeń (chyba że lubiłeś to łomot?) nie zniechęciłeś się do płci pięknej

1. Należało.