Materializm źle wpływa na związek

Czy bardziej wiarygodnym punktem odniesienia nie byłoby ustalenie liczby rozwodów np. po 10 latach, a nie jakaś czysto teoretyczna skala, która odnosi się do ogółu populacji, ale nie do materialistów? Co jeśli materialiści rozwodzą się dopiero po przekroczeniu znacznie niższego progu punktowego?

Ja bym się tak nie przejmował rzetelnością wyników. Kluczem do mojej satysfakcji z wiedzy o tej notce jest znane, nam wszystkim kopalniakom, słowo korelacja. Teraz, ja macintosh, mogę sobie podejmować kontemplacje na tle swoich relacji. Jest to kontemplacja w temacie: gdzie najczęściej przenoszę uwagę - czy na kobietę czy nad swoją materialną satysfakcję? End of story (w części mojego zainteresowania aspektami notki).

...bo mogę zainteresować się rzetelnością badań, ale jak już je niewysoko oceniam to mogę wynieść inną korzyść - tutaj - co do kontemplacji

Jakoś metodologicznie trzeba by to było rozwiązać z kilku powodów. Po pierwsze, nie wiadomo, jaką definicją materializmu (i czy w ogóle jakąś) posługiwali się autorzy. Po drugie, opierali się na samoopisie i sami w pewnym momencie stwierdzili, że ludzie mogą ukrywać swój stosunek do pieniędzy. Tym oświadczeniem podważyli, moim zdaniem, sens tego, co niby wykazali, bo przecież ukrywający się (podający się za niematerialistów) i tak powinni słabo wypadać w kategoriach komunikacji, wrażliwości na innych itp. Czyli wychodzi, że grupa niematerialistów jest jeszcze wrażliwsza, stabilniejsza związkowo niż wykazano albo materialiści nie są tacy źli Po trzecie, studium może, jak zauważył Mikroos, w ogóle nie odzwierciedlać stosunków w populacji generalnej, bo nie uwzględniono stażu związków i dokładnego motywu ich podtrzymywania. Jeśli materialiści rozwodzą się wcześnie (by uniknąć konsekwencji finansowych albo dlatego, że złe od początku relacje z partnerem wcześniej doprowadzają do decyzji o rozstaniu), a badano pary z długim małżeńskim stażem, próbę sztucznie pozbawiono części takich osób. A jeśli z kolei rozwodzą się później, bo np. boją się utraty części majątku, to stosunki są gorsze niż w przeciętnej parze o przeciętnym stażu, bo ludzie są ze sobą na siłę (a mieli chyba badać wpływ zamiłowania do pieniędzy na jakość przeciętnego związku, a nie wpływ materializmu na czas wytrwania w małżeństwie).

A tak trochę spoza kontekstu przypomniała mi się wiadomość, którą niedawno widziałam na Reuterze, że ze względu na wysoki odsetek rozwodów miasto Meksyk zamierza wprowadzić czasowe - 2-letnie - licencje małżeńskie.

A tak trochę spoza kontekstu przypomniała mi się wiadomość, którą niedawno widziałam na Reuterze, że ze względu na wysoki odsetek rozwodów miasto Meksyk zamierza wprowadzić czasowe - 2-letnie - licencje małżeńskie.

Ciekawe rozwiązanie... Chociaż nie wiem, czy nie prościej byłoby po prostu szerzej rozpropagować możliwość spisania intercyzy. Nieudanego małżeństwa i tak ostatecznie nic nie uratuje, a intercyza ZNACZNIE ułatwia rozstanie.

Rozwody też nie byłyby dobrym wskaźnikiem, bo przyczyną mogą być bardzo różne rzeczy.

Co do tymczasowych małżeństw - rozwiązanie znane z islamu. Można sobie dzięki temu uprawiać pozamałżeński seks.

Rozwody też nie byłyby dobrym wskaźnikiem, bo przyczyną mogą być bardzo różne rzeczy.

Wystarczy umiejętny dobór grupy kontrolnej