Zazdrosny jak pies

| Nauki przyrodnicze
Kopalnia Wiedzy

Okazuje się, że zazdrość jest nie tylko ludzkim, ale i psim uczuciem.

Podczas eksperymentów psy wykazywały więcej zachowań wskazujących na zazdrość, takich jak chwytanie zębami czy odpychanie, gdy właściciel czule odnosił się do czegoś, co wyglądało jak inny pies.

Niektóre badania sugerują, że poza formą złożoną istnieje też bardziej podstawowa postać zazdrości, która wyewoluowała, by zabezpieczać więzy społeczne przed intruzami. By ocenić zachowania psów, Christine Harris i Caroline Prouvost z Uniwersytetu Kalifornijskiego w San Diego zmodyfikowały test do oceny zazdrości u półrocznych niemowląt. Zespół nagrywał 36 psów. W tym czasie właściciele je ignorowali, zajmując sie 3 obiektami: realistycznie wyglądającym wypchanym psem, lampą zrobioną z wydrążonej dyni i książką. Przeprowadzono 3 testy, by stwierdzić, czy zachowania świadczyły o zazdrości, czy po prostu o negatywnych emocjach, wywołanych utratą zainteresowania człowieka. Później materiał analizowano pod kątem agresji, poszukiwania uwagi i/lub zainteresowania właścicielem bądź obiektem.

Autorki artykułu z pisma PLoS ONE zauważyły, że psy wykazywały znacznie więcej zazdrosnych zachowań, np. podszczypywania lub wchodzenia między właściciela i obiekt, a także popychania bądź dotykania obiektu czy człowieka, gdy właściciel zajmował się czymś wyglądającym jak inny pies. Uzyskane wyniki potwierdzają, że podstawowa forma zazdrości występuje u ludzkich niemowląt i u co najmniej jednego społecznego gatunku - psów. Amerykanki sądzą, że udało im się w ten sposób wykazać, że zazdrość wyewoluowała, by chronić zasoby, nie tylko w kontekście relacji seksualnych, ale i innych cennych związków (może np. chodzić o ochronę zasobów rodzicielskich: pożywienia, uwagi, uczucia i opieki).

pies zazdrość odpychanie gryzienie Christine Harris Caroline Prouvost