Ostrożny jak (wspinający się) wąż

Kiedy wąż wspina się na drzewo, ściska pień nawet 5-krotnie mocniej niż to konieczne. Biologom po raz pierwszy udało się zmierzyć siłę wywieraną przez wpinającego się gada. Wykorzystali w tym celu pionową rurę z czujnikami ciśnienia. W eksperymentach uwzględniono 4 gatunki dusicieli (Boidae) oraz jednego przedstawiciela rodziny połozowatych (Colubridae).

Jak opowiada dr Greg Byrnes, wszystkie węże (a było ich 10) ściskały pień o wiele mocniej, niż było to potrzebne do podtrzymania wagi. Autorzy artykułu z pisma Biology Letters uważają, że zmniejszając ryzyko upadku do minimum, węże przedkładają bezpieczeństwo nad wydajność.

Nie byliśmy pewni, czy tak właśnie będzie. W innych dziedzinach biologicznych spotyka się czynniki zabezpieczające [elementy strukturalne, np. kości, są często bardziej wytrzymałe, niż sugerowałyby to codzienne obciążenia]. To jednak pierwszy przypadek, kiedy ktoś przetestował sytuację, w której zwierzę decydowało się samo na [spory] margines bezpieczeństwa.

W ramach studium Byrnes i prof. Bruce Jayne owinęli rurę taśmą wykorzystywaną w uchwytach rakiet tenisowych. W miarę jak węże przesuwały się po kolumnie ruchem akordeonowym (ang. concertina movement), czujniki rejestrowały przykładaną siłę.

Ponieważ wspinaczka jest trudnym zadaniem, a węże potrafią świetnie kontrolować uścisk, naukowcy spodziewali się, że będą one działać ekonomicznie (chwytając się tylko tak mocno, by podtrzymać ruch). Fakt, że wszystkie węże bez wyjątku zapewniły sobie margines bezpieczeństwa i ściskały rurę od 2 do 5 razy mocniej niż trzeba, okazał się więc sporą niespodzianką.

Ich zachowanie można porównać do ludzi, w przypadku których wykazano, że używają siły 2-4-krotnie większej od wymaganej podczas przenoszenia ciężkich lub nieporęcznych obiektów.

Co istotne, przesada oznacza, że gdy zmienią się warunki, wąż się nie ześliźnie.

wąż wspinanie uchwyt siła Greg Byrnes Bruce Jayne