Wiemy, kiedy ludzkość dotrze do gwiazd
Coryn A.L. Bailer-Jones z Instytutu Astronomii im. Maxa Plancka i Davide Farnocchia z Jet Propulsion Laboratory obliczyli, kiedy wysłane przez człowieka pojazdy zbliżą się do gwiazd innych niż Słońce. Obliczeń dokonali dla pojazdów Pioneer 10, Pioneer 11, Voyager 1 i Voyager 2. To wysłane w latach 70. sondy kosmiczne, jedyne dotychczas pojazdy, które opuściły lub opuszczą Układ Słoneczny.
Oba Pioneery już nie działają. Również i Voyagery przestaną pracować na długo, zanim znajdą się w pobliżu jakiejkolwiek gwiazdy. Jednak, jeśli nie zdarzy się nic nieprzewidzianego, w końcu dotrą do gwiazd.
Bailer-Jones i Farnocchia wykorzystali dane z satelity Gaia dotyczące położenia i prędkości 7,2 miliona gwiazd. Wyliczyli drogę gwiazd oraz drogę wszystkich czterech sond. Wstępnie wytypowali gwiazdy, do których sondy zbliżą się na odległość nie większą niż 15 parseków (1 pc to około 3,27 roku świetlnego). Dla każdej z sond było około 4500 takich gwiazd. Następnie dokonali dokładniejszych obliczeń, by określić najbardziej interesujące spotkania pomiędzy sondą a gwiazdą. W ciągu najbliższego miliona lat sony znajdą się w pobliżu około 60 gwiazd, w tym w 10 przypadkach będzie to odległość mniejsza niż 2 parseki.
Okazało się, że w trzech przypadkach (Voyagera 1, Voyagera 2 i Pioneera 11) pierwszą napotkaną gwiazdą będzie Proxima Centauri, gwiazda najbliższa Słońcu. Pierwszy dotrze do niej Voyager 1, który za 16 700 lat znajdzie się w odległości 1,072 parseka od Proximy. Następnie, za 18 300 lat Pioneer 11 podleci do niej na odległość 1,040 pc, a ostatni, w odległości 0,878 pc odwiedzi ją Voyager 2. Nastąpi to za 20 300 lat.
Pioneer 10 napotka swoją pierwszą gwiazdę za 33 800 lat i będzie to Ross 248, którą sonda minie w odległości 1,041 parseka. Pioneer 10 będzie za to pierwszą sondą, która wleci w obcy układ planetarny. Za 90 000 lat zbliży się ona bowiem na 0,23 pc do gwiazdy HIP 117795. Znajduje się ona w Gwiazdozbiorze Kasjopei w odległości 83,5 roku świetlnego od Słońca.
Pozostałe sondy także będą miały równie bliskie spotkania z gwiazdami. Voyager 1 za około 303 000 lat podleci na odległość 0,30 pc do gwiazdy TYC 3135-52-1, Voyager 2 będzie potrzebował 42 000 lat by minąć gwiazdę Ross 248 w odległości 0,53 pc, a Pioneer 11 minie TYC 992-192-1 w odległości 0,245 pc. Nastąpi to za 928 300 lat.
Komentarze (9)
Sławko, 27 grudnia 2019, 20:14
Żadna z tych sond nie doleci do żadnej z gwiazd. Ponieważ za 2 max 3 tys. lat ludzie przechwycą te sondy, aby je zbadać i umieścić w muzeach. Astroarcheologia będzie już kwitnąć w tym czasie, a możliwość zbadania takich antycznych sond będzie nielada gratką. Przyszli czytelnicy Kopalni Wiedzy będą też mogli odkopać mój prehistoryczny wpis, aby przekonać się, że miałem rację
nantaniel, 27 grudnia 2019, 20:34
Na pewno dojdą do wniosku, że te sondy zbudowano, by oddać cześć bogini płodności i zapewnić sobie obfite plony.
cyjanobakteria, 27 grudnia 2019, 23:18
Ostatnio przeczytałem ten artykuł o antenach zainstalowanych na Voyagerach. Znam się trochę na antenach i zawsze robiło to na mnie wrażenie, że operatorzy są w stanie kontrolować sondę na taką odległości oraz że nie stracili z nią kontaktu.
https://www.rfvenue.com/blog/2014/12/14/voyager
Jotgie, 28 grudnia 2019, 19:09
Za 2-3 tysiace lat to ludzi może nie będzie. Byt będzie wyłącznie inteligentną energią, falą!
ja mam taki podział:
co będzie za 3 tys lat?!
Jak ja się urodziłem to loty w kosmos były jeszcze w sferze sci-fi.
W latach 70-tych szczytem marzeń był kolorowy telewizor.
W latach 80-tych marzyłem o telefonie w domu i własnym samochodzie!
W latach 90-tych marzyłem, by choć raz w życiu polecieć samolotem.
Dzisiaj?
10 razy leciałem samolotem, posługuję się komputerem i smartfonem, z którego mogę z każdego zadupia Europy (i prawie świata) do mamy z życzeniami światecznymi! Samochód jest zwykłym narzędziem pracy, a na ścianie wisi 65" kolorowy płaski telewizor. I jedynie PiS mnie wku#%@$!
tempik, 29 grudnia 2019, 16:10
Po przybyciu do granic heliosfery te pojazdy są tak poobijane wiatrem słonecznym że pewnie mają kondycję 100 latka z zaawansowaną osteoporozą, a po przekroczeniu tej granicy poziom doznań zdecydowanie wzrośnie. Czy dadzą radę kilkadziesiąt tysięcy lat opierać się korozji wywołanej wiatrem międzygwiezdnym, i dotrzeć w jednym kawałku? Słabo to widzę.
Sławko, 30 grudnia 2019, 12:21
Heh... Jedne bolszewiki odeszli, przyszli drugie, co udają że nimi nie są. Te odejdą, przyjdą następne, jeszcze bardziej zakłamane... itd. Pazerni ludzie zawsze znajdą sposób, aby żyć na koszt innych. I ta pazerność jest najgorsza w kontekście przetrwania ludzkości. Musimy oduczyć się pazerności, a nie jest to łatwe gdy sam rząd jej uczy i do niej zachęca.
Ciekawe byłoby zobaczyć w jakim obecnie są stanie. Ale myślę, że to może być widać bardziej pod mikroskopem niż gołym okiem. Wiatr słoneczny też słabnie w miarę oddalania się od Słońca. Już w 2012 roku Voyager I zanotował gwałtowny spadek wykrywalności wiatru słonecznego. Obecnie ma on na niego chyba marginalny wpływ.
tempik, 30 grudnia 2019, 13:20
no ale pozostaje wiatr z innych gwiazd,kwazarów itd. Ma pewnie bardzo małą gęstość, ale energie osiągane przez pędzące protony to mokry sen pracowników największych akceleratorów
pogo, 30 grudnia 2019, 15:24
1. Energie tych protonów wcale nie są takie duże, Jakby były, to by nam zdmuchnęły heliosferę. Pojedyncze bardzo wysokoenergetyczne protony są tak rzadkie, że być może jeszcze żaden nie trafił w sondę. A nawet jak trafi to będzie mniej szkodliwy niż rozpędzony okruch skalny o średnicy 0,1 mm.
2. Wiatr słoneczny jest tak rzadki, że przez 100 lat w przestrzeni kosmicznej mniej zniszczy sondę niż nasz ziemski wiatr w miesiąc.
Bardziej bym się martwił promieniowaniem elektromagnetycznym, które może uszkodzić elektronikę (choc sondy raczej są nieźle przed tym zabezpieczone)
Nie mam żadnych źródeł na potwierdzenie tego, co piszę. Opieram się na tym, co pamiętam z poprzednich artykułów, dyskusji i dorzucam do tego trochę swoich opisów w nadziei, że nie mijam się nadmiernie z prawdą, a może da to jakiś pogląd na to, jak wyglądają te "straszne warunki kosmiczne"
cyjanobakteria, 30 grudnia 2019, 19:01
Życie na Ziemi jest o wiele starsze. Najstarsze odnalezione skamieliny liczą sobie 3.4 miliarda lat.
http://newsroom.ucla.edu/releases/ancient-fossil-microorganisms-indicate-that-life-in-the-universe-is-common
Co do pojazdów kosmicznych, stara elektronika jest odporniejsza na promieniowanie ze względu na znaczne rozmiary elementów. Ale jakbym miał obstawiać, to bym jednak założył, że nie będą już działać i to nie ze względu na brak zasilania. Powinny jednak dotrzeć w jednym kawałku. Chociaż ryzyko kolizji na przestrzeni miliona lat będzie się kumulować i w końcu może się materializować.
Dwa parseki to więcej niż do Alfa Centauri, więc większość spotkań z innymi układami jest mocno naciągana. Artykuł wspomina też o bliższych przelotach w odległości mniejszej niż jeden rok świetlny. To już znacznie lepiej, ale wątpię, aby ktoś inny niż przyszła ludzkość, odnalazł kiedykolwiek te pojazdy. Nawet bardzo zaawansowana cywilizacja może mieć problem ze zlokalizowaniem tak małego i zimnego obiektu w takiej odległości od gwiazdy. My je możemy odzyskać, i prawdopodobnie to zrobimy, tak jak napisał @Sławkoo ile nie stracimy wiedzy o tych misjach.