Unikanie niedoboru snu złagodzi przebieg lub odwróci choroby metaboliczne?

Utrata 30 min snu dziennie może sprzyjać tyciu i niekorzystnie wpływać na kontrolę poziomu cukru we krwi.

Podczas gdy wcześniejsze badania pokazały, że zbyt krótki sen wiąże się z otyłością i cukrzycą, my zademonstrowaliśmy, że skrócenie go o zaledwie 30 min dziennie może znacząco wpływać na wagę oraz insulinooporność [...]. Stanowi to poparcie dla wcześniejszych obserwacji, że utrata snu się sumuje i może mieć skutki metaboliczne - podkreśla prof. Shahrad Taheri z Weill Cornell Medical College w Katarze.

Niedobór snu jest rozpowszechniony we współczesnym społeczeństwie, ale dopiero w ostatniej dekadzie rozpoznaliśmy metaboliczne konsekwencje tego zjawiska. Nasze ustalenia pokazują, że unikanie niedospania będzie miało korzystny wpływ zarówno na naszą talię, jak i metabolizm. Sugerują też, że uwzględnienie snu powinno zwiększyć skuteczność interwencji dot. stylu życia, które podejmuje się w ramach odchudzania i kontroli cukrzycy.

Katarczycy zebrali grupę 522 osób ze świeżo zdiagnozowaną cukrzycą typu 2. Ochotników wylosowano do jednej z trzech grup: 1) standardowej opieki, 2) interwencji dot. aktywności fizycznej oraz 3) interwencji obejmującej dietę i aktywność fizyczną.

Badani prowadzili dzienniczki snu i określali niedobór snu w dni powszednie. Na początku studium ludzi mierzono i ważono, tak by wyliczyć ich BMI (obwód w pasie stanowił wskaźnik otyłości brzusznej). Pobierano też krew, co dawało pojęcie o wrażliwości na insulinę.

Okazało się, że gdy porównało się badanych bez deficytów snu i niedosypiających w punkcie wyjścia, ci drudzy 72% częściej cierpieli na otyłość. Do 6. miesiąca zaobserwowano znaczące związki między "zarywaniem" snu w tygodniu a otyłością oraz insulinoopornością. Po upływie roku każdy półgodzinny niedobór snu w dniach powszednich na początku badania oznaczał wzrost otyłości i insulinooporności o, odpowiednio, 17 i 39%.

insulinooporność cukrzyca typu 2. sen niedobór interwencja otyłość prof. Shahrad Taheri