Przystosowując się do wszechobecnych karmników, brytyjskie sikory wyewoluowały dłuższe dzioby

Wydaje się, że zamiłowanie Brytyjczyków do dokarmiania ptaków sprawiło, że występujące na Wyspach sikory bogatki mają dłuższe dzioby niż bogatki z Europy kontynentalnej.

Autorzy publikacji z pisma Science jako pierwsi zidentyfikowali genetyczne różnice między sikorami z Wielkiej Brytanii i Holandii i połączyli je z dłuższymi dziobami brytyjskich sikorek. Wykorzystując dane genetyczne i historyczne, naukowcy odkryli, że zmiany w długości dzioba zaszły w dość krótkim czasie. Z tego powodu zespół zaczął przypuszczać, że przyczyną może być właśnie zwyczaj zostawiania pokarmu dla ogrodowych ptaków.

Ostatnie ustalenia to pokłosie dłuższego badania, prowadzonego na populacjach sikorek w lasach Wytham w Wielkiej Brytanii, a także w Oosterhout i Veluwe w Holandii. Analizowano DNA ponad 3 tys. ptaków.

Sekwencje genowe, które wyewoluowały u brytyjskich bogatek, mocno pasowały do ludzkich genów określających kształt twarzy. Natrafiono także na silne podobieństwa z genami kształtu dzioba, zidentyfikowanymi podczas Darwinowskich badań zięb. Biolodzy stwierdzili więc, że u brytyjskich sikorek dzioby ewoluują na drodze doboru naturalnego, zapewne przez powszechne korzystanie z karmników.

Ponieważ akademicy z Uniwersytetu w Oxfordzie badają sikory z lasów Wytham już od 70 lat, mają dostęp do danych historycznych. Pokazały one bez cienia wątpliwości, że dzioby tutejszych bogatek wydłużają się z czasem. Dane z elektronicznych znaczników na niektórych ptakach pozwoliły monitorować, ile czasu bogatki spędzają przy automatycznych karmnikach. Okazało się, że osobniki z dłuższymi dziobami odwiedzały je częściej niż sikory bez nowych wariantów.

Od lat 70. XX w. po dzisiejszy dzień dziób brytyjskich sikor bogatek stał się dłuższy. To naprawdę krótki czas na pojawienie się takich zmian. Wiemy, że wzrost długości dzioba i różnica w tym zakresie między ptakami brytyjskimi i kontynentalnymi to pokłosie genów, które wyewoluowały na drodze doboru naturalnego - tłumaczy prof. Jon Slate z Uniwersytetu w Sheffield.

Naukowcy przyjrzeli się bliżej genowi najsilniej związanemu z długością dzioba i potwierdzili, że sikory z wariantami dłuższego dzioba rozmnażały się lepiej w Wielkiej Brytanii, ale już nie w Holandii.

[...] Ptaki, które przystosowały się, by mieć lepszy dostęp do pokarmu, będą w lepszej kondycji ogólnej, co przełoży się na możliwości reprodukcyjne - dodaje dr Lewis Spurgin z Uniwersytetu Wschodniej Anglii.

Zespół kontynuuje badania i przygląda się próbkom DNA z populacji sikor z całej Europy. Wstępne dowody pokazują, że allele dłuższych dziobów są specyficzne dla brytyjskich bogatek.

sikora bogatka karmniki Wielka Brytania Holandia długość dzioba DNA allel Jon Slate Lewis Spurgin