Zmysł słodkości

Badania reakcji smakowych noworodków pokazały, że reagują one  na rozcieńczony smak słodki, potrafią  nawet rozróżnić różne stopnie słodkości. Obserwacje potwierdzają, że wyraz zadowolenia na twarzy, wywołany przez smak słodki, ma charakter odruchowy.  Przykładowo pojedyncze składniki reakcji, takie jak ruch języka można niezmiennie wywołać u noworodków za pomocą słodkiego smaku w sposób zależny od stężenia. Ponadto noworodki urodzone z wadami OUN reagują na słodkości, podobnie jak zdrowe dzieci. Inne badania przeprowadzone na początku lat dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku również dały interesujące wyniki. Po wykorzystaniu roztworów sacharozy i aspartamu, odnotowano ruchu ust, odruch ssania oraz wkładanie rąk do ust w grupie badanych noworodków.

Przemysł spożywczy wprowadzając nowe produkty dla dzieci bazuje na naszej słabości do smaku słodkiego. Dzieci uczą się akceptować nowe smaki i aromaty, gdy wiążą się one ze słodkim smakiem lub składnikami pokarmowymi o dużej zawartości energii jak np. skrobia. Nasze upodobania do odbioru właśnie tego smaku utrzymuje się w okresie dzieciństwa i dojrzewania, po czym następnie maleje, co wykazują badania naukowe.  Dotychczasowe obserwacje sugerują, że większość dzieci i nastolatków preferuje wyższe stężenia sacharozy w wodzie przy tym ta tendencja ma charakter malejący z wiekiem. Badania De Graafa i Zandstara wykazały, że dzieci w wieku 9-10 lat wybierały wyższe stężenia cukru w wodzie i lemoniadzie niż nastolatki (14-16 lat), które z kolei bardziej preferowały smak słodki niż osoby dorosłe ( 20-25 lat). Upodobanie dzieci do smaku słodkiego można wyjaśnić ich większym zapotrzebowaniem energetycznym oraz tym, że  pociąg do słodkości jest wyznacznikiem rozwoju biologicznego. Niewiele badań została przeprowadzonych odnośnie percepcji smaku słodkiego u osób starszych. Nieliczne doniesienia sugerują, że zmniejsza on się wraz z upływem lat. Dorośli preferują mniej słodkie pokarmy i napoje w porównaniu z dziećmi. Przeciętna zdolność osobnicza rozpoznania smaku słodkiego, zmienia się w przedziale wiekowym  pomiędzy 20. a 80. rokiem życia. Natomiast czułość węchu obniża się w znacznym stopniu wraz z wiekiem, pozbawiając starsze osoby możliwości cieszenia się aromatami i zapachem żywności. Aromat stanowi główny komponent odczuwanego smaku, dlatego osoby starsze mogą bardziej polegać na smaku słodkim w wyborze żywności.

Warto starannie kontrolować swoje wrodzone upodobania do słodkości. Każdy pokarm i napój stanowi  dla naszego organizmu źródło energii. Wysokie wskaźniki otyłości  wśród dzieci i dorosłych uwidoczniają potrzebę zrównoważenia kalorii spożywanych i spalanych w trakcie codziennych czynności życiowych. Zdrowy tryb życia obejmujący racjonalną dietę i regularne ćwiczenia fizyczne uchroni przed dodatkowymi kilogramami, nawet jeśli w naszym jadłospisie od czasu do czasu pojawią się słodkości.

smak pokarm język kubki smakowe