Matki winne chronicznemu zmęczeniu dzieci?
Matki nastolatków z zespołem chronicznego zmęczenia wydają się również częściej cierpieć z powodu tego schorzenia lub wykazywać objawy dystresu psychologicznego (długotrwałego stresu), mogące odgrywać pewną rolę w rozwoju opisywanej przypadłości u swoich dzieci.
W badaniu, które objęło 36 dzieci z zespołem chronicznego zmęczenia w wieku średnio 16 lat, matki często "podzielały" objawy swoich pociech, podczas gdy nie znaleziono żadnego powiązania z ojcami.
Elise van de Putte z Wilhelmina Children\'s Hospital w Utrechcie uważa, że wyniki jej badań wskazują, iż powiązania schorzeń matek i dzieci są rezultatem dwustronnych oddziaływań na linii podatność genetyczna-czynniki środowiskowe. Jak pisze w czerwcowym wydaniu "Pediatrics", może to wskazywać na interakcję genów i otoczenia, w ramach której potomstwo nie tylko dziedziczy pewne cechy po matce, ale również odziedziczane cechy matki funkcjonują jako środowisko wychowawcze określonego typu. Raport nie wyklucza, że stresowa reakcja matki na chorobę dziecka wzmacnia jego objawy.
Choroba może latami upośledzać funkcjonowanie pacjentów. Jej symptomy to, m.in.: ból (także głowy), limfadenopatia (powiększenie węzłów chłonnych wskutek stymulacji antygenowej), a także problemy z pamięcią i koncentracją uwagi.
Coraz częściej badania zespołu chronicznego zmęczenia wskazują na genetyczne podłoże tej jednostki chorobowej. W kwietniu, na przykład, na jej biologiczne uwarunkowania zwróciło uwagę amerykańskie Centrum Kontroli i Zapobiegania Chorobom. Stało się tak po przeanalizowaniu reakcji części mózgu na stres u ponad 200 pacjentów. Z kolei Brytyjczycy odkryli anomalie genetyczne białych krwinek u chorujących osób. Wiadomo zaś, że białe krwinki kierują reakcją immunologiczną organizmu na infekcję.
Komentarze (2)
Gość matki i dzieci, 25 marca 2007, 16:57
Mam wątpliwości co do tyułu artykułu o dziedziczności zespołu chronicznego zmęczenia. Słowo "winne" zawiera w sobie bardzo ostry element ocenny i nie powinno się znaleźć w artykule na poważny temat. Ponadto, wiele badań wskazuje na współzależność pewnych stanów psychicznych w rodzinie i co ciekawe, matki/żony są osobami, które "zarażają się" nastrojami innych członków rodziny. A zatem jeżeli mąż ma kiepski nastrój, zazwyczaj wpływa to negatywnie na nastrój żony, przy czym nie zauważono, by kiepski nastrój żony w istostny sposób obniżał nastrój męża. Matki przejmują również nastroje i stany dzieci, z tym, że tu już zależnośc jest obustronna. Jednakże ojciec nie przejmuje nastrojów i stanów dzieci w taki sposób jak matka. A zatem, jeżeli i u dzieci i u matek zauważono podobne objawy, to zarówno dzieci mogły coś tam przejąć od matek, jak i matki od dzieci. i nic dziewnego, że nie zauważono objawów u ojca. Oczywiście jest jeszcze czynnik czystko genetyczny, który mógł działać zarówno na matkę jak i na dziecko, ale to jest raczej jak ten sam deszcz padajacy na dwie idące osoby, zarówno na matkę jak i dziecko. Tytuł artykułu sugeruje sytuację, w której matka wylewa wodę z deszczówką na swoje dzieci. Proszę o ostrożność - słowa mogą zrobić wiele dobrego, więc używajmy ich w tym celu. Pozdrawiam serdecznie wszystkie zmęczone mamy.
waldi888231200, 9 listopada 2007, 01:37
To stres, brak zaineresowań, ogłupiająca telewizja, przejedzenie oraz gdzieś czytałem fale elektromagnetyczne (smog elektromagnetyczny) są odpowiedzialne za chroniczne zmęczenie a nie matki (one żyjąc w tych samych warunkach są chronicznie zmęczone) 8)