Wg Katherine Hall, specjalistki z Nowej Zelandii, Aleksander Wielki zmarł na zespół zespół Guillaina-Barrégo

| Humanistyka
babasteve (Steve Evans), CC

Dr Katherine Hall z Uniwersytetu Otago uważa, że Aleksander Wielki nie padł ofiarą morderstwa (spożycia dużej dawki ciemiężycy białej), nie umarł też z powodu infekcji czy alkoholizmu. Specjalistka dowodzi, że do jego zgonu doprowadził zespół Guillaina-Barrégo (G-B).

W artykule, który ukazał się w The Ancient History Bulletin, Nowozelandka podkreśla, że wcześniejsze teorie nt. śmierci Aleksandra Wielkiego nie są satysfakcjonujące, bo nie wyjaśniają całości zdarzeń.

W szczególności żadna z nich nie daje przekonującego wyjaśnienia faktu odnotowanego przez jedno ze źródeł - że ciało Aleksandra nie wykazywało żadnych symptomów rozkładu przez 6 dni od zgonu. Starożytni Grecy uważali, że to dowód na boskość Aleksandra.

Co ważne, chory Aleksander miał gorączkę, ból brzucha, a także narastający, symetryczny paraliż o charakterze wstępującym. Praktycznie do śmierci pozostawał w pełni władz umysłowych.

Dr Hall uważa, że Aleksander Macedoński miał G-B będący powikłaniem zakażenia bakterią Campylobacter pylori (w owych czasach takie zakażenia były częste, a jest to jednocześnie częsta przyczyna zespołu Guillaina-Barrégo).

Specjalistka przekonuje, że król miał pewien podtyp G-B, a mianowicie ostrą ruchową neuropatię aksonalną (ang. Acute Motor Axonal Neuropathy, AMAN), która daje paraliż, ale nie wywołuje splątania ani nieprzytomności.

W starożytności zgon orzekano na podstawie zaniku oddechu, a nie pulsu. Zmniejszone zapotrzebowanie na tlen i rodzaj występującego paraliżu mogły zaś zmniejszyć widoczność oddechu Aleksandra. Zaburzenia regulacji temperatury ciała oraz rozszerzone i nieruchome źrenice także dawały wrażenie, że władca nie żyje, a mimo to ciągle wygląda jak za życia.

Hall chce zapoczątkować nową debatę nt. śmierci Aleksandra i ewentualnie doprowadzić do zmian w podręcznikach do historii. Jego śmierć może być najsłynniejszym przypadkiem pozornej śmierci (pseudothanatos), jaki kiedykolwiek odnotowano.

Nowozelandka dodaje, że ludzie nadal interesują się Aleksandrem, bo był złożoną psychologicznie osobą.

Aleksander Wielki Aleksander Macedoński zespół Guillaina-Barrégo ostra ruchowa neuropatia aksonalna Katherine Hall