Uzyskano najstarsze RNA. W tkankach mamuta widać ślady stresu z powodu ataku lwów
Badania DNA zrewolucjonizowały naszą wiedzę o współczesnych i dawno wymarłych organizmach. Najstarsze DNA pochodzące od pojedynczego osobnika, jakie udało się zbadać, liczy sobie 1,2 miliona lat. Najstarsze zaś DNA środowiskowe pochodzi zaś sprzed 2 milionów lat. Jednak opierając się na samym tylko DNA nie potrafimy obecnie określić rodzaju tkanki, dynamiki ekspresji genów czy aktywności genów. Te informacje zapisane są w RNA. Badacze z Uniwersytetu w Sztokholmie są pierwszymi, którym udało się wyizolować i zsekwencjonować RNA z epoki lodowej. To najstarsze zbadane RNA pochodzi od mamuta, który żył około 39 000 lat temu.
Badania dowodzą, że nie tylko DNA i białka, ale również RNA może przetrwać na tyle długo, by rzucić nowe światło na biologię dawno wymarłych gatunków. A jego badania mogą być niezwykle ważne i nieść ze sobą informacje, jakich w inny sposób nie potrafimy uzyskać. Dzięki RNA uzyskujemy bezpośrednią informację o genach, które były aktywne. Daje nam to wgląd w ostatnie chwile życia mamuta wędrującego po Ziemi w ciągu epoki lodowej. Takiej informacji nie uzyskamy z samego DNA, wyjaśnia główny autor badań, Emilio Mármol.
Przez długi czas panowało przekonanie, że RNA jest zbyt delikatne, by przetrwać nawet kilka godzin po śmierci. To zniechęcało naukowców do poszukiwania tej molekuły w dawno martwych organizmach. Uzyskaliśmy dostęp do wyjątkowo dobrze zachowanej tkanki mamuta, którą znaleziono w syberyjskiej wiecznej zmarzlinie. Mieliśmy nadzieję, że zawiera ona molekuły RNA, dodaje Mármol.
Naukowcy zidentyfikowali wzorce ekspresji genów specyficzne dla tkanek. Stwierdzili, że nie wszystkie z ponad 20 000 genów kodujących białka były aktywne. Odkryto RNA kodujące białka, które pełnią ważną rolę w skurczu mięśni i regulacji metabolizmu z warunkach stresu. Znaleźliśmy ślady stresu komórkowego, co być może nie jest zaskakujące, ponieważ wcześniejsze badania sugerowały, że Juka został zaatakowany przez lwy jaskiniowe krótko przed śmiercią — mówi Emilio Mármol.
Uzyskane wyniki dowodzą, że RNA może przetrwać znacznie dłużej, niż sądzono. Oznacza to, że nie tylko będziemy mogli badać, które geny były „włączone” u różnych wymarłych zwierząt, ale także możliwe będzie sekwencjonowanie wirusów RNA, takich jak wirus grypy czy koronawirusy, zachowanych w szczątkach z epoki lodowcowej, stwierdza Mármol.
W przyszłości możliwe więc będzie prowadzenie badań łączących prehistoryczne RNA, DNA, białka i inne biomolekuły.
Po szczegóły badań zapraszamy na łamy Cell.
Komentarze (0)