Już 16 mln lat temu spacerował po dnie lasu
W Nowej Zelandii odkryto nowy gatunek nietoperza sprzed 16 mln lat, który poruszał się na czterech kończynach i ważąc ok. 40 g, był 3-krotnie większy od przeciętnego współczesnego nietoperza.
Skamieniałości znaleziono na Wyspie Południowej w skałach osadowych pozostałych po jeziorze Manuherikia. Znajdowało się ono w subtropikalnym lesie deszczowym wczesnego miocenu.
Mystacina miocenalis, bo o nim mowa, jest spokrewniony z Mystacina tuberculata, endemitem, który nadal występuje w lasach Nowej Zelandii.
Nasze odkrycie pokazuje, że nietoperze [z rodzaju] Mystacina występują na Nowej Zelandii od ponad 16 mln lat, rezydując w habitatach z bardzo podobną florą i zasobami pożywienia - zaznacza prof. Suzanne Hand z Uniwersytetu Nowej Południowej Walii.
Dwa z trzech rodzimych lądowych ssaków Nowej Zelandii to właśnie nietoperze z rodzaju Mystacina. Nazywa się je nietoperzami kopiącymi, bo żerują nie tylko w powietrzu, ale i na ziemi, ryjąc pod ściółką z liści. Wykorzystując wszystkie 4 kończyny, potrafią nawet wspinać się po stokach.
Choć od dawna przypuszczano, że Mystacina występują tu dłużej, dotąd najstarsza skamieniałość miała "zaledwie" 17,5 tys. lat i pochodziła z jaskini na Wyspie Południowej. Najnowsze odkrycie zrewiduje zapewne teorię, kiedy ta grupa zwierząt przeprawiła się na te tereny z dzisiejszej Australii.
Odkrycie pomaga nam zrozumieć zdolność nietoperzy do ustanawiania populacji na wyspach oraz wskazuje na warunki klimatyczne, które są to do tego konieczne.
M. miocenalis ma podobne zęby do współczesnego krewnego, co sugeruje rozbudowaną dietę zawierającą nektar, pyłek, owoce, owady i pająki. Kości przednich kończyn także miały struktury przystosowane do chodzenia.
Gabaryty nietoperzy są ograniczone wymogami lotu i echolokacji. By polować w ciemności na owady, trzeba być małym, szybkim i dokładnym. Nietypowo duże rozmiary M. miocenalis sugerują, że mniej polował on w locie i [raczej] wybierał cięższe ofiary z ziemi. Jadał [zapewne] większe owoce niż [...] żyjący kuzyn.
Związane ze skamieniałością nietoperza mioceńskie ekosystemy obejmowały rodzaje drzew, które są dziś wykorzystywane do gniazdowania kolonii Mystacina. Większość jadanych przez M. miocenalis roślin także jest współcześnie reprezentowana. Podobnie mają się sprawy ze stawonogami, w tym chrząszczami, mrówkami i pająkami, na które przemieszczając się po ziemi, nietoperze nadal polują.
Komentarze (0)