One pożarły dinozaury

Pierścienice z rodzaju Osedax wyewoluowały co najmniej 100 mln lat temu. Naukowcy z Uniwersytetu w Plymouth odkryli, że żerowały na kościach prehistorycznych gadów, np. plezjozaurów i żółwi morskich.

W artykule opublikowanym na łamach pisma Biology Letters naukowcy ujawnili, że odkryli ślady działalności pierścienic na skamieniałościach plezjozaura z Muzeum Uniwersytetu w Cambridge.

Dr Nicholas Higgs podkreśla, że odkrycie jest ważne zarówno dla zrozumienia genezy tych zwierząt, jak i skutków ich istnienia dla zapisu kopalnego. Nasze odkrycie pokazuje, że kościożerne Osedax nie koewoluowały z waleniami, ale żywiły się również szkieletami dużych morskich gadów, które dominowały w oceanach w czasach dinozaurów. [Przedstawiciele] rodzaju Osedax nie dopuściły zatem do fosylizacji wielu szkieletów, co może zubażać naszą wiedzę o tych wymarłych olbrzymach.

Pierścienice z rodzaju Osedax występują w oceanach całego globu na głębokości do 4000 m. Należą do rodzaju rurkoczułkowców (Siboglinidae). Ponieważ zazwyczaj żywią się kośćmi waleni, wielu biologów sądzi, że koewoluowały z nimi 45 mln lat temu, oddzielając się od krewnych uciekających się do chemosyntezy. Jednak Higgs i doktor Silvia Danise przebadali za pomocą tomografu kości plezjozaura oraz żółwia morskiego i znaleźli w nich otwory oraz tunele odpowiadające kształtom drążonym przez Osedax.

Doktor Danise stwierdziła, że wszystko wskazuje na to, iż Osedax miały negatywny wpływ na zachowanie skamieniałości prehistorycznych gadów. Znaczną ich część po prostu pożarły.

Osedax skamieniałość dinozaur