Ryszard III chorował na glistnicę

Król Ryszard III był zarażony glistą ludzką (Ascaris lumbricoides).

Autorzy artykułu z pisma The Lancet pobrali próbki osadów z okolicy krzyżowej miednicy, gdzie za życia znajdowały się jelita. Posłużyli się także próbkami kontrolnymi z czaszki i spoza grobu.

Naukowcy wykorzystali mikrosita i mikroskop świetlny. W glebie z miednicy znaleziono liczne jaja A. lumbricoides. W próbce z czaszki nie wykryto żadnych jaj pasożytów, a w ziemi spoza grobu skażenie osiągnęło niewielki poziom.

To oznacza, że jaja z okolic krzyżowych miednicy pochodziły z jelit i nie chodziło o zanieczyszczenie z gleby [...] - wyjaśnia dr Piers Mitchell z Uniwersytetu w Cambridge. Większość gleb ze średniowiecza wykazuje pewien stopień skażenia, bo nieczystości wylewało się wtedy przez okno. Ówcześni rolnicy wykorzystywali również ludzkie odchody jako nawóz. Niedomywanie takich warzyw i przyrządzanie potraw brudnymi rękoma ułatwiało zarażanie glistą.

Ponieważ glista odbiera gospodarzowi pokarm, glistnica może prowadzić do niedożywienia i śmierci źle jadających osób. Król odżywiał się jednak bardzo dobrze, dlatego jedynym symptomem jego choroby był zapewne suchy kaszel.

Możnowładca z czasów Ryszarda III najprawdopodobniej jadał regularnie mięsa - wieprzowinę, wołowinę i ryby - ale archeolodzy nie natrafili na jaja tasiemca uzbrojonego, nieuzbrojonego ani bruzdogłowca szerokiego. Ustalenia te mogą sugerować, że jedzenie króla było porządnie gotowane, co zapobiegało transmisji tych pasożytów.

Ryszard III glista ludzka Ascaris lumbricoides jaja miednica okolica krzyżowa próbki osady Piers Mitchell