Wszechświat bez Wielkiego Wybuchu
Wun-Yi Shun z Thing Hua University na Tajwanie zaproponował nowe modele kosmologiczne, które mogą lepiej wyjaśniać budowę wszechświata niż teoria Wielkiego Wybuchu. Modele Shuna pozwalają objaśnić np. problem coraz szybszego rozszerzania się wszechświata i to bez konieczności odwoływania się do takich stałych jak np. ciemna energia.
Shu postanowił spojrzeć w zupełnie nowy sposób na takie pojęcia jak czas, przestrzeń masa i długość. W zaproponowanym przezeń modelu czas i przestrzeń mogą zmieniać się jedno w drugie, a czynnikiem zmiany może być różna prędkość światła. Do podobnych przemian dochodzi pomiędzy masą a długością, a czynnikiem zmiany jest tutaj zmieniająca się "stała" grawitacji oraz zmieniająca się prędkość światła.
Innymi słowy Shu proponuje by uznać, że w miarę jak wszechświat się rozszerza, czas zmienia się w przestrzeń, a masa w odległość. Gdy wszechświat się kurczy, zachodzą odwrotne przemiany.
Model Shu zakłada przede wszystkim, że:
- prędkość światła i stała grawitacji nie są stałe, a ulegają zmianom w miarę ewolucji wszechświata,
- czas nie ma początku ani końca,
- wszechświat ma kształt hipersfery, a więc nie występuje w nim problem horyzontu i problem płaskości związane z teorią Wielkiego Wybuchu,
- tempo rozszerzania się wszechświata czasami przyspiesza, a czasami zwalnia.
Shu przetestował swój model wykorzystując do tego celu najnowsze obserwacje dotyczące supernowej typu 1a. Ujawniają one, że rozszerzanie się wszechświata przyspiesza. Model Shu pasuje do tych obserwacji. Tymczasem teoria Wielkiego Wybuchu nie pasuje, co skłoniło naukowców do szukania wyjaśnień w istnieniu ciemnej energii.
Moja praca przedstawia nowy model teoretyczny opisujący, w jaki sposób oddziałują na siebie geometria czasoprzestrzeni oraz dystrybucja masy i energii - mówi Shu. Rozwiązuje ona współczesne problemy kosmologiczne, takie jak wielki wybuch, ciemna energia i problem płaskości - dodaje.
Komentarze (8)
Jurgi, 29 lipca 2010, 15:23
Rosyjski (czy też jeszcze radziecki) pisarz s-f Siergiej Sniegow w swojej trylogii „Ludzie jak bogowie” (/„Gwiezdne szlaki”) przedstawił wizję, w której ludzie pokonują kosmos z szybkością większą od prędkości światła dzięki opanowaniu reakcji zamiany masy w przestrzeń i przestrzeni w masę.
Dalej opisał on „fale przestrzenne” rozchodzące się z prędkością nadświetlną, a światło miałoby być ich graniczną odmianą.
Piotrek, 30 lipca 2010, 09:08
W teorii istnieje możliwość podróżowania szybciej od światła poprzez zakrzywienie przestrzeni, coś na zasadzie skrótów do domu. Kiedyś jak najbardziej do zrobienia. Kilkaset lat temu palili na stosie za wygadywanie bzdur, że człowiek może latać.
Wg. mnie teoria wielkiego wybuchu jest wyssana z palca. Ma luki nie do zaakceptowania, ponieważ mówi, że na początku nie było nic i nagle coś powstało. Perpetum Mobile nie istnieje tak jak Bóg, więc pozostaje możliwość, że istniał od zawsze.
Zresztą czas nie jest stały tylko zmienny, więc obejmowanie wszechświata ramami czasowymi...hmmm
Chociażby w pracy możemy to zauważyć. Jednej osobie czas mija szybko jak mrugnięcie okiem a drugiej akurat na odwrót.
Jurgi, 30 lipca 2010, 15:29
Musisz się znać na rzeczy, skoro podejmujesz się osądzić, jaka teoria jest akceptowana a jaka wyssana z palca.
Ja bym się obawiał. 
Piotrek, 30 lipca 2010, 16:31
W nauce występują 2 rzeczy, przyczyna i skutek. A oni pomijają tę zasadę i twierdzą, że gdy powstawał wszechświat nie było przyczyny. Zawsze musi być jakiś zapalnik i nie ma od tego odstępstw. Znikąd nie da się zrobić coś. Z pustego to i Salomon nie naleje...
Fafi, 30 lipca 2010, 23:32
Teoria przedstawiona przez pana Wun-Yi Shun jest na wskroś buddyjska; być może nie ma w tym przypadku biorąc pod uwagę jego nazwisko i kraj
inhet, 31 lipca 2010, 17:15
Hm, jak on, kurde, nieskończoność czasu z hipersferycznością pogodził? No i jednak obserwujemy płaskość przestrzeni...
et, 1 sierpnia 2010, 08:52
W przedstawionej teorii dziwi mnie możliwość zamiany czasu w przestrzeń, chociaż jeszcze dziwniejsze i nierealne jest występowanie w teorii względności czasoprzestrzeni, czyli połączenia dwóch wymiarów w jeden.
Ponadto mam uwagę do komentarza przedstawionego przez inhet. Pytanie: jak się obserwuje płaskość przestrzeni? Przecież przestrzeń jest trójwymiarowa, płaska może być tylko dwuwymiarowa płaszczyzna.
wilk, 1 sierpnia 2010, 13:21
http://en.wikipedia.org/wiki/Minkowski_space#Locally_flat_spacetime
http://en.wikipedia.org/wiki/Asymptotically_flat_spacetime