Denisowianie pojawili się w swojej jaskini o 100 000 lat wcześniej niż sądzono
Denisowianie zamieszkali w swej słynnej jaskini przed 287 000 laty, czyli o ponad 100 000 lat wcześniej, niż dotychczas sądzono. Opuszczali są jaskinię i wracali do niej w miarę zmian klimatu, aż ostatecznie porzucili ją przed 55 000 lat. Teraz mamy jasny ogólny obraz sytuacji, mówi archeolog Robin Dennell z University of Sheffield, który nie był zaangażowany w najnowsze badania.
Denisowianie to tajemniczy, wymarły już gatunek człowieka. Na ich ślad trafiono w Denisowej Jaskini w górach Ałtaj, nazwanej tak od Denisa, pustelnika, który mieszkał w niej w XVIII wieku. Być może to denisowianie byli pierwszymi ludźmi, którzy zasiedlili Tybet. O istnieniu denisowian dowiedzieliśmy się dopiero w 2010 roku, gdy przeprowadzono badania genetyczne kości znalezionej w Denisowej Jaskini. Dotychczas znaleziono tam szczątki czterech przedstawicieli denisowian oraz jednej hybrydy neandertalsko-denisowiańskiej. Wiemy też, że okresowo z Denisowej Jaskini korzystali neandertalczycy, a może nawet Homo sapiens.
Dotychczasowe datowanie szczątków i innych artefaktów znalezionych w Denisowej Jaskini było obarczone sporym marginesem błędu. Dlatego też Rosyjska Akademia Nauk, która od 40 lat prowadzi tam prace archeologiczne, zaprosiła do współpracy geochronologów Zenobię Jacos i Richarda Robertsa z australijskiego University of Wollongong. Mieli oni, za pomocą zaawansowanych technik optycznych, określić, kiedy poszczególne ziarna kwarcu i skalenia były wystawione na działanie światła słonecznego. Australijczycy przeanalizowali 280 000 ziaren kwarcu i skalenia, które znelziono w pobliżu ponad 100 różnych artefaktów. Uczeni określili wiek każdej z warstw.
Uzyskane w ten sposób wyniki porównano z wynikami badań metodą datowania radiowęglowego, które wcześniej przeprowadzili Tom Higham i Katerina Douka z University of Oxford. Brytyjczycy badali próbki 50 kości i węgla drzewnego. Ponadto Higham i Douka opracowali model statystyczny, który, poprzez połączenie informacji z różnych metod datowania i sekwencjonowania genetycznego, pozwalał na określenie wieku próbek względem siebie.
Według optycznej metody datowania najstarsze narzędzia kamienne z Denisowej Jaskini liczą sobie co najmniej 287 000 lat. Jako, że wyglądają nieco inaczej od znajdowanych w innych syberyjskich jaskiniach narzędzi neandertalczyków z tego samego okresu, można przypuszczać, że to najstarsze znane nam przedmioty wykonane przez denisowian. Z kolei najstarsze DNA denisowian znalezione w jaskini jest również starsze od najstarszego DNA neandertalczyków. Ci drudzy okresowo zajmowali jaskinię pomiędzy 193 000 a 97 000 lat temu.
Wygląda na to, że denisowianie byli bardziej wytrzymali niż neandertalczycy. Zamieszkiwali jaskinię w okresach ochłodzenia klimatu, podczas gdy neadertalczycy zajmowali ją, gdy klimat się ocieplał.
Pojawia się tutaj jednak nowe pytanie. Kto wykonał artefakty z początkowego górnego paleolitu. To ozdobione kości, zęby zwierząt, kły mamuta i skorupy jaj struci, datowane na 43 000 – 49 000 lat temu. Rosjanie uważają, że to dzieło denisowian, gdyż w jaskini nie znaleziono szczątków człowieka współczesnego. Jednak inni specjaliści zauważają, że artefakty te przypominają przedmioty wykonywane w innych częściach Eurazji przez H. sapiens. To zaś mogło by sugerować, że nasz gatunek zasiedlił Denisową Jaskinię wkrótce po zniknięciu z niej denisowian. Nie można tez wykluczyć, że przyczynił się do tego zniknięcia.
Jeśli miałbym postawić pieniądze, to stawiałbym na człowieka współczesnego, który w tym czasie był wszędzie rozpowszechniony. Jedynie kolejne odkrycia pozwolą odpowiedzieć na to pytanie, mówi paleoantropolog Chris Stringer z Muzeum Historii Naturalnej w Londynie.
Komentarze (7)
Jurek55, 31 stycznia 2019, 15:07
A co na to nasza ex-premier pani Kopacz! Ostatnio dała się poznać jako ekspert od stosunków ludzi vs dinozaury.
Robin_Otzi, 31 stycznia 2019, 21:30
Nie mieszaj polityki do nauki!
Nie wiele o nich wiadomo, ale mam wrażenie, że Denisowianie byli lepiej rozwinięci od Neandertalczyków.
Wielce żałuję, że obecnie nie żyją już różne gatunki Homo, ale może w tym tkwi nasza zdolność do adaptacji, że nosimy w sobie kawałki DNA różnych gatunków...
Dawniej sądzono, że Homo Sapiens ma może ze 100 000 lat, ja uważam, że nie zmieniliśmy się wiele od 500 000 lat.
Tylko nie mogę zrozumieć co zaszło około 5-6000 lat temu, co zainicjowało tak gwałtowną zmianę naszego gatunku?
ex nihilo, 1 lutego 2019, 05:01
Jeśli jakaś taka zmiana by miała być, to raczej ok. 12 000 lat temu. Ale czy była? Chyba nie.
tempik, 1 lutego 2019, 13:05
Raczej żadnej nagłej zmiany, przynajmniej biologicznej,ewolucyjnej nie mogło być, bo przecież nie dotknęła by ona wszystkich osobników i dzisiaj byśmy mieli za sąsiadów te inne niezmienione rasy. Pewnie rozwój społeczny i językowy dał kopa.
I na pewno wzrost populacji miało kluczowe znaczenie. Jeśli taki "Einstein" który może popchać rozwój dalej, rodzi się raz na milion to w małych populacjach poza wegetacją niewiele się mogło zadziać w kierunku rozwoju.
thikim, 1 lutego 2019, 20:59
Zmiany zachodziły bardzo wolno. Jak do tego dodamy że każde znalezisko archeologiczne to taka nasza nieczęsta migawka z przeszłości to tak naprawdę wiele z tych zmian widzimy jako coś gwałtownego mimo iż mogły zachodzić setki i tysiące lat. Ale to tylko kwestia tego co nam znaleziska pozwalają ujrzeć.
Najstarsze budowle które wymagały zbiorowego wysiłku społeczności to około 12 tys. lat temu. Ale kto wie co jeszcze ziemia ukrywa.
Ilość znalezisk pozostałości po ludziach z prehistorii jest tak znikoma że wiedza na ten temat na razie przypomina bardziej wróżenie niż wiedzę.
Jeśli ludzie podróżowali wtedy dalej niż myślimy to mamy w zasadzie całkowicie fałszywy obraz historii gatunku ludzkiego.
KONTO USUNIĘTE, 2 lutego 2019, 10:24
Jeszcze by tego brakowało. Nie możemy sobie poradzić z innym kolorem, wyznaniem, czy z kibicami wrogiej drużyny, a tu jeszcze inny homo. Na szczęście ten problem załatwił mój i Twój prapradziad, więc został nam tylko problem koloru, wyznania i kibiców wrogiej drużyny.
venator, 13 lutego 2019, 14:48
Zmiany zachodziły wolno ale stale przyspieszały. I był to wzrost wykładniczy a nie liniowy. Kurzweil nazywa to Prawem Przyspieszenia Zwrotów. Sprawdza się i w paleolicie.
Od opanowania ognia (ok. 1 mln lat temu), do następnego przełomowego wynalazku - użycia włóczni, minęło ok. 600 tyś lat. Od włóczni do wynalezienia łuku minęło ok. 575 tyś lat. Ale w między czasie doszło opanowania umiejętności krzesania ognia (ślady pirytu na stanowiskach), która była przełomową umiejętnością i ogólnego rozwoju technik wytwarzania narzędzi. Później odstępy pomiędzy kolejnymi kluczowymi wynalazkami są coraz krótsze, leci to coraz szybciej.
Poza tym prehistoria to pojęcie bardzo ogólne. Ze środkowego paleolitu, z czasów denisowian, znaleziska rzeczywiście są rzadkie ale z górnego paleolitu, późnego czy mezolitu..zupełnie inna baza źródłowa.