Zidentyfikowano miejsce trzeciej największej erupcji w dziejach Ziemi

Naukowcy z Washington State University donoszą, że północno-zachodnie pacyficzne wybrzeże USA było miejscem jednej z największych erupcji wulkanicznych w dziejach naszej planety. Erupcji, która trwała przez tysiąclecia, wyrzuciła do atmosfery olbrzymie ilości związków siarki i schłodziła naszą planetę. Większymi erupcjami były jedynie te, w wyniku których uformowały się trapy syberyjskie i trapy Dekanu.

Wspomniana erupcja musiała mieć dewastujący wpływ na cały region, gdyż doprowadziła do opadów kwaśnych deszczów. Miała ona globalny wpływ na temperaturę, jednak nie był on na tyle duży, by doprowadzić do wymierania lub też było ono na tyle ograniczone, że brak jest dowodów w postaci skamieniałości, mówi profesor John Wolff.

Erupcja rozpoczęła się 16,5 miliona lat temu. Z kanałów w stanach Waszyngton i Oregon zaczęła wydobywać się lawa, która sięgnęła Kanady i Pacyfiku. W wyniku tego procesu powstał Wapshilla Ridge Member wchodzący w skład Grande Ronde Basalt. To kilometrowej grubości blok bazaltowy, nazwany przez badaczy największą zmapowaną jednostką wypływu bazaltu na Ziemi.

Badacze oceniają, że erupcja trwała kilkadziesiąt tysięcy lat, a w jej wyniku do atmosfery trafiło od 242 do 305 miliardów ton dwutlenku siarki. Jak mówią, ilość gazu była taka, jakby słynna erupcja Mount Tambora z 1815 roku miała miejsce codziennie przez 11-16 lat.

Profesor Wolff zalicza opisaną erupcję do jednej z trzech klas kataklizmów. Dwie pozostałe to wybuch kaldery Yellowstone oraz uderzenie asteroidy. Gdyby dzisiaj doszło do podobnego wydarzenia, erupcja taka zdewastowałaby współczesne społeczeństwa na skalę globalną.

Erupcja miała miejsce podczas tak zwanego Mioceńskiego Optimum Klimatycznego, kiedy to okres 50 milionów lat ochładzania się naszej planety został przerwany przez ocieplenie o 5-6 stopni Fahrenheita. W jego szczycie doszło do krótkiego okresu ochłodzenia, a okres ten zbiega się właśnie z erupcją Wapshilla.

erupcja dwutlenek siarki