Pierwsze spotkanie z grzebiącymi kijankami
Z dna strumienia w Ghatach Zachodnich w Indiach biolodzy z Uniwersytetu w Delhi, University of Peradeniya oraz Gettysburg College wydobyli kijanki tańczącej żaby Micrixalus herrei, które przekopują się przez piasek. Tym samym po raz pierwszy udało się zobaczyć stadium larwalne przedstawicieli rodziny Micrixalidae.
Do momentu przeobrażenia kijanki żyją tam w zupełnych ciemnościach. Mają węgorzowate, muskularne ciała, a także pokryte skórą oczy, co ułatwia im zakopywanie w żwirze. W ich przewodzie pokarmowym można znaleźć małe ziarna piasku i źródło składników odżywczych w postaci rozkładającej się materii organicznej. Oczy są zlokalizowane na stronie grzbietowej, a ciało jest spłaszczone grzbietowo-brzusznie.
O ile naukowcy dobrze znają pokazy dorosłych tańczących żab (Micrixalidae), o tyle o ich kijankach nic nie wiadomo. To jedyna rodzina żab i ropuch, w przypadku której stadium larwalne pozostawało owiane tajemnicą. To pierwszy potwierdzony przypadek spotkania z kijankami rodziny Micrixalidae. Przez tyle lat nie zauważano ich zapewne przez grzebiącą naturę, która jest czymś rzadkim w świecie płazów - opowiada prof. S.D. Biju z Uniwersytetu w Delhi.
Dzięki podwójnemu barwieniu naukowcy stwierdzili, że już na bardzo wczesnych fazach rozwoju kijanki występują żebra. Prof. Madhava Meegaskumbura z University of Peradeniya uważa, że adaptacja ta może zapewniać lepszy przyczep dla mięśni, pomagając w wwiercaniu się w piasek. Żebra ochraniają narządy wewnętrzne i ułatwiają przemieszczanie pod ziemią.
Bardzo mało wiadomo o wymogach środowiskowych tych kijanek. Dotychczasowe obserwacje pokazują jednak, że żyją one w piaszczystych/żwirowatych brzegach pod koronami drzew.
Komentarze (0)