Badając koprolity, opisali nisze paleoekologiczne moa

Australijsko-nowozelandzki zespół przeanalizował koprolity 4 gatunków moa. W skamieniałych ekskrementach wykryto typowe dla poszczególnych gatunków mieszkanki resztek roślinnych. Dopasowując je do współczesnych habitatów, ustalono, jakie tereny ptaki prawdopodobnie zajmowały.

Naukowcy zidentyfikowali 51 koprolitów ze schroniska skalnego. Analizowano antyczny DNA (aDNA), a także makrofosylia roślinne. Poza tym przeprowadzono badania palinologiczne ziaren pyłku. Dzięki temu odtworzono dietę i preferencje habitatowe (nisze paleoekologiczne) moa z 400 lat przed wyginięciem.

Okazało się, że Dinornis robustus żerowały w strefie przejściowej między lasami a sawannami. Dieta moaka wyżynnego (Megalapteryx didinus) była bardziej zgeneralizowana - ptak jadał produkty zarówno z lasów, jak i otwartych przestrzeni. Anomalopteryx didiformis, który miał nawet 1,3 m wzrostu, stołował się głównie w lesie. Pachyornis elephantopus wybrał zaś sobie sawannę.

moa gatunki Dinornis robustus moak wyżynny Megalapteryx didinus Anomalopteryx didiformis Pachyornis elephantopus