Oceany tracą zdolność chronienia Ziemi przed zmianami klimatu
Najnowszy raport na temat oceanów i lodu, przygotowany na zlecenie Międzyrządowego Zespołu ds. Zmian Klimatu (IPCC), pokazuje, że oceany tracą zdolność absorbowania ciepła i pochłaniania dwutlenku węgla z atmosfery. Innymi słowy, w coraz mniejszym stopniu łagodzą one zmiany klimatu.
Od początku lat 90. ubiegłego wieku tempo ogrzewania się oceanów zwiększyło się dwukrotnie, a oceaniczne fale ciepła stają się coraz częstsze i bardziej intensywne. To zmienia ekosystem oceanu i napędza coraz potężniejsze sztormy. Oceany stają się też coraz bardziej kwaśne, co zagraża i rafom koralowym i rybołówstwu.
Oceany nie są w stanie nadążyć za rosnącą emisją gazów cieplarnianych, mówi Ko Barrett, wiceprzewodniczący IPCC i wicedyrektor US NOAA. Konsekwencje dla natury i człowieka będą olbrzymie, dodaje.
Raport został przygotowany przez ponad 100 naukowców z 30 krajów. Przed dwoma dniami opublikowano jego 42-stronicowe podsumowanie.
Autorzy raportu prognozują, że jeśli emisja gazów cieplarnianych nadal będzie rosła, to do roku 2100 poziom oceanów zwiększy się o 1,1 metra. To o 10 centymetrów więcej, niż przewidywano w raporcie z 2013 roku. Richard Alley, geolog z Pennsylvania State University mówi, że szacunki te i tak są bardzo ostrożne, gdyż naukowcy nie są w stanie powiedzieć, kiedy może dojść do załamania się lądolodów, szczególnie w zachodniej Antarktyce. Jeśli to się stanie, zmiany w poziomie oceanów będą znacznie szybsze niż przewiduje raport. Przyrost poziomu oceanów może być albo nieco niższy, albo nieco wyższy, albo znacznie wyższy. Na pewno zaś nie będzie znacząco niższy, mówi Alley.
Zwiększony poziom oceanów to wyższe ryzyko powodzi w czasie sztormów, które będą coraz częstsze i coraz silniejsze. Do roku 2050 powodzie, które obecnie uznajemy za powodzie stulecia, będą w wielu miejscach na świecie miały miejsce co roku.
Jednak to, jak poważne będą zmiany klimatu wciąż będzie zależało od nas. Do roku 2300 poziom oceanów może wzrosnąć od 0,6 do 5,4 metra. Wszystko będzie zależało od tego, jak szybko ludzkość będzie zmniejszała emisję gazów cieplarnianych.
Poziom oceanów będzie rósł przez kolejne wieki. Pytanie brzmi: czy będziemy w stanie tym zarządzać, mówi klimatolog Michael Oppenheimer z Princeton University i koordynator prac nad rozdziałem dotyczącym wzrostu poziomu oceanów.
We wstępnej wersji raportu znalazła się też informacja, że z powodu wzrostu poziomu oceanów miejsce zamieszkania będzie musiało zmienić 280 milionów ludzi. Z ostatecznej wersji analizy dane te usunięto, gdyż naukowcy uznali, że źle zinterpretowali jedne z badań.
Odnośnie zaś pokrywy lodowej naukowcy stwierdzili, że od roku 1979 letni minimalny zasięg lodu w Arktyce zmniejsza się średnio o 13% co dekadę. To prawdopodobnie najszybsze tempo od co najmniej 1000 lat. Około 20% ziemi w Arktyce jest narażonej na gwałtowne rozmarznięcie, co doprowadzi do obniżenia poziomu gruntu. Do końca wieku obszar Arktyki pokryty niewielkimi jeziorami może zwiększyć się o 50%. Z kolei w górach na całym świecie do roku 2100 może dojść do utraty 80% małych lodowców.
Zmiany klimatu mają wpływ na obieg wody od najwyższych partii gór po głębiny oceaniczne, co odbija się na ekosystemie. Bez znacznych redukcji emisji do roku 2100 ogólna masa zwierząt morskich może zmniejszyć się o 15%, a masa maksymalnego połowu ryb spadnie aż o 24%. Jak mówi ekolog rybołówstwa Kathy Mills z Gulf of Maine Research Institute w Portland, na północnym Atlantyku wieloryby przeniosły się bardziej na północ w poszukiwaniu chłodniejszych wód, a to zwiększa ryzyko, że zaplączą się w sieci do połowu homarów.
Zmiany w oceanach oznaczają, że w przyszłości ludzkość czekają poważne problemy, mówi Jane Lubchenco z Oregon State University, była szefoa NOAA.
Komentarze (4)
Golden Cobra, 14 października 2019, 11:53
Planetarne życie ludzi dobiega końca. Wszystkie niemal wiadomości to kronika zagłady. A ludzie wciąż nie chcą uznać granic rozrostu własnego gatunku. Z tego punktu widzenia człowiek nie jest mądrą istotą - jest jak wszystkie pozostałe gatunki pchane ślepo w przód - jest racjonalny tak jak żaby, słonie itd. itd.
dexx, 14 października 2019, 12:38
Może po prostu właśnie widzimy rozwiązanie paradoksu Fermiego i "wielkim filtrem" jest delikatna, trudna do osiągnięcia i utrzymania równowaga atmosfery planet do utrzymania warunków sprzyjających życiu.
Warai Otoko, 14 października 2019, 16:06
Innym rozwiązaniem paradoksu Fermiego jest to że jesteśmy sami w kosmosie ;P Owszem, może nie jesteśmy, może życie inteligentne (w sensie cywilizacje) występuje po prostu skrajnie rzadko etc. ale jest to jedna z opcji (że jesteśmy sami) i wcale nie mało prawdopodobna (jak niektórzy Fizycy twierdzą). Równanie Drakea jest nieco naciągane, bo nie bierze pod uwagę wielu rzadkich koincydencji (takich jak np. duży księżyc, gazowe olbrzymy, umiejscowienie w drodze mlecznej etc.) jakie są związane z Ziemią, a nie ma z kim porównywać, więc wartości podstawione do parametrów równania są mniej lub bardziej wyssane z palca. W tym temacie polecam ten film ->
dexx, 15 października 2019, 10:32
To nie jest inne rozwiązanie, podałeś tylko dodatkowe parametry które wpływają na atmosferę/oceany. Większość scenariuszy zagłady życia na ziemi opiera się na modyfikacji składu atmosfery: zima nuklearna, asteroida, wygaśnięcie magnetosfery itd. Jedyne co mi przychodzi do głowy jako potencjalnie zabójcze nie poprzez modyfikację atmosfery a jednocześnie trudne do przewidzenia, to dobrze ukierunkowany rozbłysk gamma.
Już samo to, że większość mechanizmów które wyjałowią ziemię jakie jesteśmy w stanie wymyślić opiera się o modyfikację atmosfery powinno nam dać do myślenia.