Wielka Brytania gorsza od Trzeciego Świata?
Międzynarodowa Organizacja Zdrowia (WHO) planowała nie tak dawno, że do roku 2010 uda się całkowicie wyeliminować zagrożenie związane z wirusem odry. Teraz wiemy, że ambitne zamiary niemal na pewno zakończą się niepowodzeniem, lecz przyczyny tej sytuacji są bardzo interesujące. Okazuje się bowiem, że wśród krajów o największym odsetku osób niezaszczepionych znajduje się... Wielka Brytania.
Czym spowodowana jest ta nietypowa sytuacja? Na pewno nie chodzi o pieniądze - Brytyjczycy mają prawo do otrzymania szczepionki na odrę za darmo. Przyczyną zjawiska jest napisane w 1998 roku doniesienie o tym, jakoby lek miał powodować autyzm. I choć dalsze badania jednoznacznie obaliły opisywaną teorię, wielu brytyjskich rodziców wciąż boi się podania zastrzyku swoim dzieciom, a plotka wciąż żyje własnym życiem.
Obawy o bezpieczeństwo dzieci doprowadziły do poważnych zaniedbań i omijania zaleceń wynikających z kalendarza szczepień. Efektem jest stosunkowo niski odsetek dzieci zabezpieczonych przed chorobą, wynoszący w latach 2002-2005 około 85%. Praktyka pokazuje tymczasem, że dla ochrony całej populacji przed daną chorobą konieczne jest zaszczepienie około 95 osób na 100.
Wielka Brytania nie jest, niestety, jedynym krajem, w którym program profilaktyki odry nie funkcjonuje prawidłowo. Inne państwa, w których rejestruje się niebezpiecznie wiele przypadków choroby, to: Rumunia, Włochy, Szwajcaria oraz Niemcy. Ocenia się, że zdecydowana większość przypadków schorzenia spowodowana jest właśnie omijaniem szczepień.
W odpowiedzi na zagrożenie rząd brytyjski uruchomił specjalny program "wyrównywania poziomu", którego zadaniem jest przekonanie rodziców, że szczepienie dzieci na tę chorobę nie jest, jak przez pewien czas uważano, związane z podwyższonym ryzykiem autyzmu. Jednocześnie planowane jest uświadomienie obywateli, jak groźną chorobą jest odra i jak bardzo istotna jest walka z powodującym ją wirusem. Na szczęście, wiele wskazuje na to, że inicjatywa rządu Zjednoczonego Królestwa przynosi rezultaty - w ostatnich miesiącach stwierdzono nagły wzrost liczby szczepionych dzieci.
Czy eliminacja wirusa odry przed końcem roku 2010 jest możliwa? Przedstawiciele WHO mają "poważne wątpliwości". Istnieje jednak nadzieja, że połączenie wysiłków na rzecz szczepienia dzieci w krajach Trzeciego Świata ze staraniami rządów krajów rozwiniętych umożliwi ekspertom rozprawienie się z tym ciężkim schorzeniem raz na zawsze.
Komentarze (8)
Mariusz Błoński, 8 stycznia 2009, 12:59
W 1979 roku w "Wolnym wyborze" Friedmannowie pisali:
"Amerykańscy rzecznicy uspołecznionej medycyny - by określić właściwią nazwą sprawę, o kŧórą walczą - wymieniają zwykle Wielką Brytanię, a od niedawna Kanadę, jako przykłady sukcesu w tej dziedzinie. Doświadczenia kanadyjskie są jednak zbyt świeże, by mogły posłużyć za odpowiedni test - większość nowych mioteł dobrze zamiata na początku - choć i tam wyłaniają się już pierwsze trudności. Natomiast brytyjska Narodowa Służba Zdrowia działa przeszło trzydzieści lat i jej wyniki mogą być rzeczywiście rozstrzygające. I to jest właśnie bez wątpienia przyczyną, dlaczego wskazując przykłady dobrego funkcjonowania proponowanego systemu opieki medycznej, zastępuje się doświadczenia brytyjskie - kanadyjskimi. Angielski lekarz dr Max Gammon poświęcił pięć lat studiowaniu brytyjskiej służby zdrowia. W swoim sprawozdaniu z grudnia 1976 roku napisał: "Narodowa Służba Zdrowia przyniosła system państwowego, scentralizowanego finansowania i nadzoru świadczeń faktycznie wszystkich usług medycznych w kraju. System finansowania i świadczenia opieki medycznej oparty na zasadzie dobrowolności, który wykształcił się w Anglii w ciągu dwóch ubiegłych stuleci, został prawie całkowicie wyeliminowany. Istniejący natomiast system przymusowy zreorganizowano i uczyniono praktycznie powszechnym'.
Gammon stwierdził także: "W ciągu pierwszych trzynastu lat funkcjonowania Narodowej Służby Zdrowia nie wybudowano faktycznie żadnego nowego szpitala, a obecnie, w roku 1976 jest w Wielkiej Brytanii mniej łóżek szpitalnych niż w lipcu 1948 roku, kiedy to Narodowa Służba Zdrowia przyjęła na siebie te obowiązki".
Od siebie dodać możemy, że dwie trzecie tych łóżek mieści się w szpitalach wybudowanych przed rokiem 1900 przez prywatną służbę zdrowia, z prywatnych pieniędzy.
[...]
W ciągu ośmiu lat (1965-1973) personel szpitalny wzrósł ogółem o 28%, natomiast obsługa administracyjna i biurowa o 51%. "Produkcja" mierzona przeciętną liczbą codziennie zajmowanych łóżek spadła o 11%. Ale nie nastąpiło to z powodu braku pacjentów. Przez cały ten czas około 600 000 osób czekało na miejsce w szpitalu. Wiele z nich musiało latami czekać na operacje, które służba zdrowia określiła jako niekonieczne lub mogące zaczekać".
este perfil es muy tonto, 8 stycznia 2009, 18:50
wszystko pięknie,tylko tekst jest za długi,przeciętny Kowalski uśnie przy drugim zdaniu,stwierdzi że to jakieś pierdoły,a potem zagłosuje na socjalistów, bo oni chcą go leczyć za darmo
mikroos, 8 stycznia 2009, 22:47
Ok, Mariusz, rozumiem Twoje zarzuty i popieram je. Ale czy byłbyś uprzejmy powiedzieć mi, jaki to ma związek z epidemią odry?
Dostęp do szczepionki miał każdy chętny obywatel, więc to nie państwo było winne temu, co się stało. Środki były, w przeciwieństwie do sytuacji, którą opisali Friedmannowie. To zupełnie inna sytuacja.
Mariusz Błoński, 9 stycznia 2009, 09:54
Czyli, jak z tego wynika, z jakichś powodów ludzie się nie zaszczepili. Pytanie, z jakich?
Najwyraźniej własne zdrowie niezbyt ich interesuje. Teraz pytanie, dlaczego... Czy nie dlatego, że w sytuacji przymusowego państwowego lecznictwa ludzie czują się w dużej mierze zwolnieni z dbania o zdrowie? Zostaje ono "upaństwowione". To tak jak np. w państwowych zakładach pracy. Ludzie kradli na potęgę, obijali się w pracy, bo to nie było ich. Wystarczyło zmienić właściciela, spowodować, że złodziej odpowiedzialny jest za kradzież, a na obijaniu się można stracić i... stał się cud.
Moim zdaniem podobnie jest ze zdrowiem, emeryturami i wszysktim, co państwowe. Człowiek się rozleniwia, bo przecież w razie co "państwo się zaopiekuje". Weź przykład bezrobotnego, który otrzymuje zasiłek... odkłada szukanie pracy, rozleniwia się, stacza się, bo ma co do garnka włożyć. Gdy jednak kończy się zasiłek to się okazuje, że pracę można znaleźć.
Na to wszystko nakłada się jeszcze jedno... Państwowa służba zdrowia źle funkcjonuje (kolejki, spóźniający się do pracy, nieuprzejmi lekarze, wielomiesięczne oczekiwania itp. itd). Ludzie wolą unikać takich miejsc. No i mamy kolejny powód, dla którego nie warto się szczepić.
mikroos, 9 stycznia 2009, 10:11
Czy liberalna wizja świata nie przesłoniła Tobie przypadkiem treści artykułu?
Wynika z niego wyraźnie, że chodzi o sztucznie wygenerowany strach przed autyzmem. Nie chodzi o kolejki, o kasę, o zniewolenie - ludzie po prostu boją się, bo jakiś nieodpowiedzialny lekarz opublikował przerażające doniesienia na podstawie, o ile dobrze pamiętam, sześciu pacjentów!
Mariusz Błoński, 9 stycznia 2009, 10:58
Sądzisz, że tzw. ogół społeczeństwa czyta publikacje medyczne?
W prywatnym, dobrowolnym systemie opieki zdrowotnej firmy ubezpieczeniowe mogłyby w bardzo prosty sposób zapobiec takim wypadkom. Po prostu warunkiem sine qua non zawarcia ubezpieczenia byłoby zaszczepienie się na konkretne choroby. I po sprawie. Ew. możnaby szczepienie zrobić opcjonalne, ale wówczas pacjent niezaszczepiony byłby pacjentem wyższego ryzyka, a więc płaciłby więcej za ubezpieczenie. Zdecydowana większość zaszczepiłaby się, bo tak wyszłoby im taniej.
mikroos, 9 stycznia 2009, 11:05
Właśnie o to chodzi, że nie
Do szarego człowieka trafiła dramatyczna plotka, która pojawiła się pewnie w "The Sun". Takie gazety (tfu, miało być: szmatławce) nie zajmują się sprostowaniami, dopóki się tego nie wymusi w pozwie cywilnym.
Ok, zgadzam się, ale nie zwalaj teraz winy na nieistniejące zjawisko
Na inne choroby ludzie w UK się szczepią i nie ma kłopotu, co kłóci się nieco z Twoją teorią.
thikim, 10 stycznia 2009, 12:36
Nie, ludzie ogólnie nie lubią dbać o zdrowie ponieważ są leniwi-tak w uproszczeniu. Nie lubią być także zmuszani do czegoś, zwłaszcza jeśli mają się sami zmusić.
Dbałość o zdrowie wymaga walki z własnymi nawykami. To nie jest łatwe.