Ograniczanie posiłków do krótszego czasu zdrowsze dla serca
Zmniejszając okienko czasowe, w którym muszki owocowe mogły jeść, amerykańscy naukowcy byli w stanie zapobiegać chorobom serca związanym z dietą i wiekiem.
Wcześniejsze badania wykazały, że w przypadku ludzi, którzy jedzą w późniejszych porach dnia i nocą, ryzyko rozwoju chorób serca jest wyższe niż w przypadku osób prędzej kończących jedzenie. Co się więc dzieje, kiedy ludzie jedzą późno? Nie zmieniają w końcu diety, tylko czasowanie posiłków - zastanawiał się Girish Melkani z San Diego State University.
By się tego dowiedzieć, Melkani, Satchidananda Panda i Shubhroz Gill z Salk Institute for Biological Studies prowadzili eksperymenty na muszkach owocowych. Jednej grupie 2-tygodniowych owadów podawano standardową dietę opartą na kaszce kukurydzianej (owocówki miały stały dostęp do jedzenia). Innej grupie pozwalano jeść tylko przez 12 godzin. W ciągu kilku tygodni naukowcy monitorowali, ile pokarmu muszki spożywały i badali szereg parametrów zdrowotnych związanych ze snem, wagą i fizjologią serca.
Po 3 tygodniach było już wiadomo, że Drosophila melanogaster, które mogły jeść tylko przez 12 godzin, lepiej spały, mniej przytyły i miały zdrowsze serca. Działo się tak, mimo że ilość jedzenia spożytego przez obie grupy była zbliżona. Podobne wyniki obserwowano po 5 tygodniach.
We wczesnych eksperymentach, gdy porównywaliśmy 5-tygodniowe muszki żerujące przez całą dobę lub 12 godzin, serca tych drugich były w tak dobrej formie, że myśleliśmy, że pomyliliśmy 3-tygodniowe muszki ze starszymi owadami. By upewnić się, że poprawa stanowiła skutek ograniczonego czasu żerowania, musieliśmy kilkakrotnie powtórzyć badania - opowiada Gill.
Kolejne eksperymenty ujawniły, że korzyści diety ograniczonej czasem nie były typowe tylko dla młodych owadów. Kiedy te same zasady wprowadzono w grupie starszych muszek, ich serca również stawały się zdrowsze. Melkani dodaje, że pewien zakres ochrony serca utrzymywał się nawet po powrocie do całodobowego systemu jedzenia.
By stwierdzić, działanie jakich genów zmieniło się pod wpływem ograniczenia czasu żerowania, naukowcy badali RNA D. melanogaster na różnych etapach eksperymentu. Okazało się, że dieta miała wpływ na geny rytmu okołodobowego, mitochondrialnego łańcucha transportu elektronów (mETC) oraz odpowiadającego za składanie białek TCP-1.
Kiedy Melkani i Gill powtórzyli badania ze zmutowanymi muszkami z niedziałającymi wersjami genów TCP-1 i zegara biologicznego, okazało się, że ograniczenie czasu żerowania nie przynosiło żadnych korzyści zdrowotnych. Dla odmiany u mutantów ze zmienionymi genami mETC ochrona przed starzeniem serca się nasilała. Na razie nie rozumiemy w pełni, czy te szlaki ze sobą współdziałają, a jeśli tak, to na jakiej zasadzie.
Spostrzeżenia z badań na muszkach uzupełniają wyniki wcześniejszych studiów na gryzoniach, które pokazały, że skrócenie czasu żerowania zapewnia korzyści przy otyłości czy cukrzycy typu 2.
Choć przełożenie wyników na ludzi może nastręczać pewnych problemów (nie jemy np. codziennie tego samego), Melkani sądzi, że ostatecznie rozważana interwencja nie będzie wymagała drastycznych zmian stylu życia, tylko zmian pór jedzenia.
Komentarze (0)