Antyrakowy sok z granatów

Pita codziennie szklanka soku z granatów wydaje się spowalniać wzrost nowotworów prostaty, ale badania przeprowadzono na razie na zbyt małej grupie i zdobyto za mało dowodów, by lekarze zalecali takie postępowanie swoim pacjentom.

Eksperymenty finansowane przez producenta soków wykazały, że u mężczyzn pijących napój z granatów czas potrzebny na podwojenie stężenia PSA (swoistego antygenu sterczowego) we krwi wydłużał się. PSA jest białkiem wytwarzanym przez komórki nabłonka kanalików prostaty, czyli gruczołu krokowego. Jego poziom podnosi się, gdy rozwija się rak stercza, ale także przy innych schorzeniach, m.in. w stanach zapalnych czy w sytuacji łagodnego rozrostu stercza. U pacjentów z krótkim czasem podwajania się stężenia PSA wzrasta prawdopodobieństwo zgonu z powodu nowotworu (szybko dochodzi do wznowy, czyli powstania przerzutów).

Zanim chorzy zaczęli pić sok z granatu, przeciętny czas podwojenia stężenia PSA wynosił 15 miesięcy (nieco ponad rok). Po włączeniu napoju do codziennej diety wydłużał się zaś aż do 54 miesięcy (4,5 roku).

Różnica jest bardzo duża. To wskaźnik tego, jak szybko rośnie nowotwór — tłumaczy dr Allan Pantuck, urolog z UCLA Jonsson Cancer Center, a zarazem szef zespołu badawczego.

Każdy z 50 mężczyzn biorących udział w programie najpierw przeszedł naświetlania, operację lub inny rodzaj terapii. Nie odnotowano żadnych poważniejszych efektów ubocznych picia soku.

Badania na szerszą skalę właśnie trwają, wyników należy się spodziewać w ciągu 2 lat.

Chociaż Pantuck nie spodziewa się, że sok z granatów leczy choroby nowotworowe, jest przekonany, iż opóźnia lub eliminuje potrzebę uciekania się do metod leczenia wywołujących bardzo nieprzyjemne skutki uboczne, np. zmęczenie, depresję i impotencję.

Naukowcy domyślają się, że polifenole lub inne substancje wchodzące w skład granatów są w stanie zwalczać raka prostaty, dalej jednak nie wiadomo, jak się to dzieje. Przypuszcza się, że kluczową rolę odgrywa określone zestawienie kilku związków chemicznych.

Wyniki opublikowano w magazynie Clinical Cancer Research.