Wabią jak syreni śpiew

potwierdzam. meżczyzna z odpowiednimi bliznami jest bardziej męski nie musza być koniecznie na twarzy

Dziwi mnie to, że kobiety patrząc na te blizny myślą "och jaki gwałtowny i silny mężczyzna - brał udział w jakichś tam walkach", zamiast "ale cieniak - dał się komuś oszpecić/pobić - ten co go naznaczył blizną to dopiero musi być ciacho"

eee..nie uda się taka gwałtowna brutalna walka bez uszkodzeń ciała  obu walczacych

Życie to nie film z Russelem Crow`em w roli głównej...

W normalnym życiu wystarczy często oberwać pierwszy cios, by nie mieć później szansy na oddanie przeciwnikowi. Ciekawe ile tych pierwszych ciosów zostawia te "męskie" blizny

Życie to nie film z Russelem Crow`em w roli głównej...

subiektywna opinia: ten facet absolutnie mnie ni pociąga.

a te blizny sa pociągające i to siedzi gdzies w głowie. moze nie ma sensu bo tak naprawde jest objawem słabości a nie siły ale tak już jest.

Wydaje mi się że coś takiego może być pociągające bardziej na płaszczyźnie podświadomej.

Świadomie perspektywa bycia z kimś kto wdaje się w bójki mi przynajmniej nie wydaje się kusząca.

Dziwi mnie to, że kobiety patrząc na te blizny myślą "och jaki gwałtowny i silny mężczyzna - brał udział w jakichś tam walkach", zamiast "ale cieniak - dał się komuś oszpecić/pobić - ten co go naznaczył blizną to dopiero musi być ciacho"

Kobiety wcale tak nie myślą. To ich podświadomość podpowiada im "ooo, patrz jaki samiec - ma blizny -> brał udział w walkach -> jest odważny, gwałtowny, porywczy -> ma wysoki poziom testosteronu".

Myślę, że to też wiąże się z cyklem kobiety...

Cóż, jesteśmy niewolnikami swoich hormonów, ciał...  :

Wiem, że chodzi o podświadomość. Głośno się tylko zastanawiałem, czemu ta podświadomość jest taka ułomna w dzisiejszych czasach. Mogę tylko podejrzewać, że jest to pozostałość po epoce kamienia łupanego i czasach kiedy dla przegranych nie było litości i walki (prawdopodobnie) toczyły się na śmierć i życie. Blizna mogłaby być wtedy oznaką przeżycia takiej walki.

może i masz rację, to by mi pasowało i pomogło poukładać troche przyczyn instynktów

Wiem, że chodzi o podświadomość. Głośno się tylko zastanawiałem, czemu ta podświadomość jest taka ułomna w dzisiejszych czasach. Mogę tylko podejrzewać, że jest to pozostałość po epoce kamienia łupanego i czasach kiedy dla przegranych nie było litości i walki (prawdopodobnie) toczyły się na śmierć i życie. Blizna mogłaby być wtedy oznaką przeżycia takiej walki.

Widzisz... chyba nasza psychika, podświadomość ewoluuje trochę wolniej niż nasze ciała. Wystarczy spojrzeć na wszystkie stereotypy związane z płcią i seksualnością.

Dziwi mnie to, że kobiety patrząc na te blizny myślą "och jaki gwałtowny i silny mężczyzna - brał udział w jakichś tam walkach", zamiast "ale cieniak - dał się komuś oszpecić/pobić - ten co go naznaczył blizną to dopiero musi być ciacho"

Moim skromnym zdaniem kobiety bardziej czują pociąg, niż o nim myślą... To troszkę jak z tym, co my myślimy o tzw. "super dziewczynach" - ja nie myślę dlaczego jest pewna kobieta piękna, tylko widzę piękno, które mogę później opisywać...

Pozdrawiam

Cóż, jesteśmy niewolnikami swoich hormonów, ciał.

Tak, masz rację. W jakiś sposób każdy jest. Kobiety jednak szczególnie. Oczywiście ciało to ...my. W naszej sferze kulturowej oddziela się silnie ciało od ducha. To jednak nie jest prawidłowe podejście, taka uwaga nawiasem pisząc. W Biblii np. ciało było traktowane jako coś będącego jednością z duchem. Dopiero nasze chrześcijańskie podejście to wypacza. Któż to zrozumie? Większa to doskonałość czy upadek?

My i kobiety widzimy się trochę inaczej. Dla nas blizny są oszpeceniem. Jak widać dla kobiet niekoniecznie. Tak jakoś widać że lubią oglądać blizny czy też nasze ciała.

Oj kolego, nie zgodziłabym się że kobiety bardziej, z uwagi na bardziej sprawiedliwą z męskiej części forumowiczów pozwolę sobie nie wymieniać zachowań podyktowanych instynktem.

Po prostu u kobiety zachowanie zmienia się w czasie cyklu, instynkt działa w takim samym stopniu, ale w innym sposób w różnych jego fazach.

Dlatego pewne zachowania panów podyktowane instynktem łatwiej zaliczyć do normalnych cech charakteru, bo nie zmieniają się.

No dobra, ale przypuscmy iz te blizny po tym, ze ktos go katowal (a zostal uratowany kilka sekund przed zgonem przez kompana?). A jako denat juz by taki atrakcyjny raczej nie byl ;] Zreszta w co niebezpieczniejszych dzielnicach chodzac samemu po nocach mozna wrocic z pocharatana twarza ;] Na tym swiecie kazdy ma szanse na sukces rozplodowy ;]

Powiedz Virusławowi gdzie taki ciemny cień (dzielnica) rzeczywistosci się znajduje a On się tam uda.

#kawuszczyn

To w sumie dobrze, że każdy potwór znajdzie swoją amatorę

No dobra, ale przypuscmy iz te blizny po tym, ze ktos go katowal (a zostal uratowany kilka sekund przed zgonem przez kompana?). A jako denat juz by taki atrakcyjny raczej nie byl ;] Zreszta w co niebezpieczniejszych dzielnicach chodzac samemu po nocach mozna wrocic z pocharatana twarza ;] Na tym swiecie kazdy ma szanse na sukces rozplodowy ;]

Myślę, że nasze popędy wciąż pozostają w prehistorii.

Tak jak męskie - kobieta "puszczalska" jest zła, bezwartościowa, ponieważ daje się zapłodnić komukolwiek ("być może będę wychowywał nie swoje dziecko?!"), przez co nie dba o odpowiedni dobór genów swojego potomstwa - na nic tłumaczenie świadomości, że dziś istnieje szereg środków antykoncepcyjnych.

Tak myślisz? Ja odważę się postawić przeciwną tezę: kobieta "puszczalska" jest zainteresowana głównie cechami czysto biologicznymi, takimi jak muskularna budowa ciała czy wysoki poziom testosteronu. Kobieta bardziej powściągliwa wybiera prędzej partnera inteligentnego i stabilnego, a jej potomstwo, z racji częstszej monogamii, jest mniej różnorodne genetycznie. Dlatego kobieta "puszczalska" ma większe szanse na przekazywanie swoich genów w dłuższym czasie.

Mój drogi, ja nie piszę o tym, jak jest w rzeczywistości, ale jak to istnieje w naszych głowach. Ba, w podświadomości...

W takim razie przepraszam

Czasem mogę napisać coś, co nie jest moją opinią, ale jedną z zasłyszanych czy stereotypowych itd.

Od razu mówię, że jestem bardzo tolerancyjna, jestem w stanie zaakceptować różne dewiacje i raczej nie moralizuję (mimo, że może czasem sprawiam takie wrażenie) - nie jestem osobą, która uważa, że moja racja jest najmojsza i najtwojsza

Skaryfikacja. Od dawna uprawiana przez etniczne plemiona.