Cukrzyca typu 1. spowolnia rozwój dziecięcego mózgu
Naukowcy zauważyli, że mózg dzieci z cukrzycą typu 1. (Ct1) rośnie wolniej niż u zdrowych rówieśników. Amerykański zespół zademonstrował, że stale podwyższony poziom cukru może być szkodliwy dla rozwijającego się mózgu.
Dr Nelly Mauras z Nemours Children's Clinic w Jacksonville i specjaliści biorący udział w pracach Diabetes Research in Children Network (DirecNet) badali rozwój mózgu 144 dzieci z cukrzycą typu 1. w wieku od 4 do 9 lat (średni czas życia z chorobą wynosił 2,5 roku). Budowę i działanie mózgu porównywano do 72 zdrowych dzieci, w tym rodzeństwa. Członków grupy kontrolnej dobierano pod względem wieku, wskaźnika masy ciała (BMI) oraz statusu socjoekonomicznego. Wykorzystywano rezonans magnetyczny i testy poznawcze, a u pacjentów z Ct1 dodatkowo system monitorowania glikemii w czasie rzeczywistym.
Okazało się, że w porównaniu do dzieci zdrowych, mózgi dzieci z Ct1 wykazywały wolniejszy wzrost ogólny, a także regionalny istoty szarej i białej. Zmiany te wiązały się z wyższymi i bardziej zmiennymi poziomami cukru. Do obszarów mózgu, na które wpływała Ct1, należały rejony biorące udział w przetwarzaniu wzrokowo-przestrzennym, funkcjach wykonawczych czy pamięci roboczej.
Mimo wysiłków rodziców i zespołów z centrów diabetologicznych, ok. 50% wszystkich stężeń glukozy w czasie [18-miesięcznego] studium mieściło się w wysokim zakresie. Co ważne, wyniki testów poznawczych pozostały w normie. W ramach przyszłych badań trzeba będzie jednak sprawdzić, czy zaobserwowane zmiany wpłyną ostatecznie na działanie mózgu. W miarę rozwoju technologii mamy nadzieję ustalić, czy różnice uwidocznione przez obrazowanie mogą zanikać przy lepszej kontroli glikemii - podkreśla dr Karen Winer z National Institute of Child Health and Human Development (NICHD).
Jak dodaje prof. Allan Reiss z Uniwersytetu Standforda, trudno określić zakres spowolnienia wzrostu mózgu. Reiss i Mauras chcą kontynuować badania na tej samej grupie dzieci.
Tradycyjnie pediatrzy pozwalali, by u dzieci z Ct1 poziom glukozy utrzymywał się powyżej normy. Teoretycznie miało to być bezpieczniejsze od niedocukrzenia, które przy stale niskim stężeniu cukru groziło drgawkami. Najnowsze studium pokazuje jednak, że chronicznie wysoka glikemia może spowalniać rozwój substancji szarej, co wpływa na komórki [...], a także istoty białej, co z kolei oddziałuje na sieć połączeń w mózgu - podsumowuje Winer.
Komentarze (0)