Romantyzm, który szkodzi

Media utrwalają idealny wizerunek miłości oraz kochanków i choć ludziom wydaje się, że się na niego uodpornili, w rzeczywistości wcale tak nie jest...

Wszystko ma swój czas , takie filmy powino się oglądać jak ma sie 16lat, wtedy jest szansa że to się wydarzy naprawdę (oraz przed rozwodem ).

(oraz przed rozwodem ).

dlaczego przed rozwodem?

dlaczego przed rozwodem?

By zaprogramować swoje PM, tym razem na kogoś miłego.

By zaprogramować swoje PM, tym razem na kogoś miłego.

To znaczy zeby nastepny byl mily czy zeby uratowac jeszcze tego z ktorym sie rozwodzimy?

Historie o milosci sa od zawsze. I nigdy nie przeszkadzaly zwiazkom. Panowie z Edynburga chyba troche przesadzaja...

S. Sojka mial taka ladna piosenke w temacie filmow i milosci.

To znaczy żeby nastepny byl mily czy zeby uratowac jeszcze tego z ktorym sie rozwodzimy?

Ten z którym się rozwodzimy jest z poprzedniego planu i nie rozwijał się dostatecznie szybko , stąd pomysł na nowego (raz włączony w życie, działa jak program komputerowy - konsekwetnie i do skutku).

Moim (niezastosowanym praktycznie) zdaniem to małżeństwa powinno się zawierać na 19 lat (do pełnoletności dzieci z danego zwiazku) ale jeśli jest dobrze to można by wziąc kolejny ślub na 19 lat i kolejny, aż nas śmierć nie rozłączy.

Historie o milosci sa od zawsze. I nigdy nie przeszkadzaly zwiazkom. Panowie z Edynburga chyba troche przesadzaja...

Kiedyś historie o idealnej miłości były serwowane ludziom od święta, a dzisiaj są serwowane pomiędzy reklamami. Problemem nie są same historie o idealnych partnerach i idealnym związku, ale zbyt częste nimi epatowanie w naszej kulturze. Słysząc taką historyjkę od święta można było stwierdzić "ale oni mają szczęście" - dzisiaj natomiast, gdy takimi historyjkami mamy wypchany cały dzień możemy zacząć myśleć że to jakaś norma i stwierdzić "ale ja mam kichę w związku".

Do tego dochodzi jeszcze sprawa podatnego gruntu...

Wysuwanie takich wniosków, jest jak twierdzenie że gry komputerowe powodują przemoc wśród nastolatków. Ja lubię komedie romantyczne, mimo to uważam konieczność jasnej komunikacji w związkach, za ich zaletę.

Jest to pewne wyzwanie, które mam ochotę podjąć. Myślę że zawiera się związki miedzy innymi z powodu różnic między partnerami, a nie mimo ich.

Nie sądzę żeby piętnowanie partnera za brak umiejętności czytania w myślach było powszechnie stosowane.

Nie sądzę żeby piętnowanie partnera za brak umiejętności czytania w myślach było powszechnie stosowane.

Gdyby tak nie było, pewnie ten cytat nie miałby miejsca:

Terapeuci małżeńscy często spotykają pary, które są przekonane, że seks zawsze powinien być idealny i jeśli ludzie łączą się w pary, powinni w lot odgadywać swoje potrzeby bez konieczności komunikowania ich wprost.

Nie jest to normą przy wszystkich parach na świecie, ale skoro sami terapeuci zauważają tendencję wzrostową takich przypadków to trudno im się dziwić. Część społeczeństwa jest faktycznie uzależniona od tej papki serwowanej w TV i oni naprawdę ślepo wierzą w wiele rzeczy. Tak samo jak my.

A czy to nie jest tak, że komedie romantyczne ogladają ludzie pewnego rodzaju? Tacy którzy szukają miłosci idealnej (wyidealizowanej) tak czy siak?

I dlaczego mamy się tych filmów uczyc tylko niewłasciwych zachowań? Moze pod wpływem obejrzanej komedii romantycznej zrobimy cos romantycznego dla partnera?

Nie doceniamy ludzi, nie wszyscy ślepo wierzą w papke w telewizji i nie wszyscy ślepo wierzą byle badaczom

Kiedyś historie o idealnej miłości były serwowane ludziom od święta,

a dzisiaj są serwowane pomiędzy reklamami. Problemem nie są same historie o idealnych partnerach i idealnym związku, ale zbyt częste nimi epatowanie w naszej kulturze.

Oni tu piszą o jednorazowym kontakcie z filmem Nothing Hill.

Nie sądzę żeby piętnowanie partnera za brak umiejętności czytania w myślach było powszechnie stosowane.

Łojej, nie zgodzę się. Nawet jeżeli nie jest to wyrażane wprost, to z mojej obserwacji jest tak: bardzo często (głównie Panie, choć nie tylko) osoby się obawiają mówić o swoich potrzebach, bo to nieskromne i egoistyczne, ale z drugiej strony jak już zaczyna się dziać gorzej, to podnosi się wielki lament, że partner nie dbał o swoją drugą połówkę. Problem w tym, że ta druga osoba nawet nie raczyła powiedzieć, czego w ogóle oczekuje od swojego partnera, ale brak spełnienia tych wyidealizowanych (i jednocześnie ukrytych) pragnień jest rzekomo objawem zaniedbywania. Znam niejeden związek, który rozpadł się tak naprawdę wyłącznie dlatego, że ludzie mieli dobrą wolę i chcieli ze sobą rozmawiać, ale nie mieli odwagi/chęci mówić, czego im trzeba.

Oni tu piszą o jednorazowym kontakcie z filmem Nothing Hill.

Zgadzam się, ale istnieje taka możliwość, że niektóre umysły pod wpływem częstego oglądania tego typu filmów przeszły jakąś przemianę. Nie da się tego wykluczyć, przecież każdy z nas skądś bierze wzorce miłości, partnerstwa itp.

Ten z którym się rozwodzimy jest z poprzedniego planu i nie rozwijał się dostatecznie szybko , stąd pomysł na nowego (raz włączony w życie, działa jak program komputerowy - konsekwetnie i do skutku).

Wszystko działa w dwie strony, w takich sprawach nie ma strony bez winy. Nie ma też programy, nie jesteśmy robotami, są co najwyżej mniejsze i większe szuje i ludzie siebie warci, może poza przypadkami znęcań.

Moim (niezastosowanym praktycznie) zdaniem to małżeństwa powinno się zawierać na 19 lat (do pełnoletności dzieci z danego zwiazku) ale jeśli jest dobrze to można by wziąc kolejny ślub na 19 lat i kolejny, aż nas śmierć nie rozłączy.

A moim nie powinien to być w ogóle przymus, tylko opcjonalna sprawa. W razie jakiś problemów nie będzie biurokracji i sądów.

Kiedyś historie o idealnej miłości były serwowane ludziom od święta, a dzisiaj są serwowane pomiędzy reklamami. Problemem nie są same historie o idealnych partnerach i idealnym związku, ale zbyt częste nimi epatowanie w naszej kulturze. Słysząc taką historyjkę od święta można było stwierdzić "ale oni mają szczęście" - dzisiaj natomiast, gdy takimi historyjkami mamy wypchany cały dzień możemy zacząć myśleć że to jakaś norma i stwierdzić "ale ja mam kichę w związku".

Dokładnie. Coraz więcej ludzi żyje "no life" w wyimaginowanym świecie.

Nie sądzę żeby piętnowanie partnera za brak umiejętności czytania w myślach było powszechnie stosowane.

Czy oby na pewno?

Co innego pokazuje rzeczywistość...

Część społeczeństwa jest faktycznie uzależniona od tej papki serwowanej w TV i oni naprawdę ślepo wierzą w wiele rzeczy

Jak powiedziałem już kiedyś, TV mózg wypacza.

Tak samo jak my.

Mów za siebie.

A czy to nie jest tak, że komedie romantyczne ogladają ludzie pewnego rodzaju? Tacy którzy szukają miłosci idealnej (wyidealizowanej) tak czy siak?

A może tacy którzy nie wiedzą czego chcą od życia?

I dlaczego mamy się tych filmów uczyc tylko niewłasciwych zachowań? Moze pod wpływem obejrzanej komedii romantycznej zrobimy cos romantycznego dla partnera?

Ciekawe ile takich przypadków jest faktycznie?

Łojej, nie zgodzę się. Nawet jeżeli nie jest to wyrażane wprost, to z mojej obserwacji jest tak: bardzo często (głównie Panie, choć nie tylko) osoby się obawiają mówić o swoich potrzebach, bo to nieskromne i egoistyczne, ale z drugiej strony jak już zaczyna się dziać gorzej, to podnosi się wielki lament, że partner nie dbał o swoją drugą połówkę. Problem w tym, że ta druga osoba nawet nie raczyła powiedzieć, czego w ogóle oczekuje od swojego partnera, ale brak spełnienia tych wyidealizowanych (i jednocześnie ukrytych) pragnień jest rzekomo objawem zaniedbywania. Znam niejeden związek, który rozpadł się tak naprawdę wyłącznie dlatego, że ludzie mieli dobrą wolę i chcieli ze sobą rozmawiać, ale nie mieli odwagi/chęci mówić, czego im trzeba.

O bardzo dziękuję mikroosie, za napisanie tego, co sam chciałem przekazać.

Zgadzam się, ale istnieje taka możliwość, że niektóre umysły pod wpływem częstego oglądania tego typu filmów przeszły jakąś przemianę.

Chce wszystkiego dla siebie, nic od siebie.

Na zakończenie, daję linka do romantycznego kawałka

http://mon7.wrzuta.pl/audio/dbSg8cH5Nw/dj_isaac_-_face_down_ass_up_ruthless_and_vorwerk_remix

Panowie, macie głęboką tendencje na zrzucanie wszystkiego na panie, korzystający z stereotypów. Wina zawsze leży po obu stronach, takie jest moje zdanie.

Moim zdaniem ludzie starają się komunikować, fakt nie wychodzi im często. Prosta sprawa, pewne zwroty znaczą dla partnerów trochę co innego, wynika to  innego wychowania. Czasem też coś dla kogoś jest bardziej oczywiste niż dla drugiej strony.

Np. To że chce się dostać kwiatka od czasu do czasu, może się wydawać oczywiste, ale ja się upomniałam w pewnym momencie

Jak to? Facet nie chciał dawać kwiatków? Przecież taaaaki uśmiech, który dostaje się w odpowiedzi, to najczystsza przyjemność

To prawda - w codziennym współprzebywaniu nie ma nic bardziej pocieszającego niż uśmiech swojej kobiety.

lililea - ale jak byś dostała kwiatka -to może facet nie przywiązałby do tego takiej wagi jak Ty i byłabyś w błędzie, myśląc o tym co on myśli.

Nie chodzi tylko o rekwizyt.

Pewnie, że nie chodzi o rekwizyt.

I nie chodzi tylko o to. To jest prosty przykład, są rzeczy o które trudniej się domyślić.

Ja wychodzę z założenia, że jeżeli nie otrzymuje czegoś o co nie prosiłam, to nie mam prawa mieć pretensji.

Gorzej jest jeżeli człowiek nie zdaje sobie sprawy z tego czego potrzebuje.

Tak też miewałam... to jest dużo trudniejsze do załatwienia.

Ja wychodzę z założenia, że jeżeli nie otrzymuje czegoś o co nie prosiłam, to nie mam prawa mieć pretensji.

Gorzej jest jeżeli człowiek nie zdaje sobie sprawy z tego czego potrzebuje.

Tak też miewałam... to jest dużo trudniejsze do załatwienia.

Czemu nie przez indukcje

Bo po scałkowaniu będzie to makabryczna suma zdarzeń.

I wtedy łatwiej będzie dobrać się do wszystkich "ale".

Potem indukcja, bo wyprowadza się regułę po scałkowaniu.

Mając regułę można indukować 8) (bo trzeba pamiętać o właściwej kolejności)

...ale jak ten sposób się znudzi -można odwrócić kolejność. Czy dodać wino.

Chodzi o to, żeby przyatakować z największą możliwą siłą i taktyczną_bezwzględną_przewagą nad problemem.(Massive Attack)

Tak na prawdę to, chodzi o ciągłą kontrolę jakości związku, w dowolnej-każdej płaszczyźnie.

//zdziwiłem się jak napisałaś, że swojej prywatności i seksualności się nie poświęca

//ale to dlatego, że prywatności nie odróżniałem od otwartości, a seksualności od podszeptów podświadomości

Ktos tu gdzies napisal (nie pamietam gdzie i w jakim watku bo skacze po tym forum jak oszalala przez ostatnie tygodnie) ze kobiety lubia gadac i gadac. Tak, lubimy rozmawiac, z innymi kobietami i mezczyznami innymi i naszymi. Przy czym mowie tu o dialogu a nie o dwoch rownoleglych monologach czasem z rozmowa mylonych. Rozmowa buduje wiezi. Dzieki rozmowom mozemy rozebrac na czesci pierwsze nasze strachy i smutki i wyladowac emocje nagromadzone w ciagu dnia. Mozemy znalezc wspolny jezyk na granicy tego co oboje wynieslismy z domu (obejrzelismy w telewizji;>). Mozemy poznac partnera, dowiedziec sie co siedzi w jego glowie. Im wiecej poszlak tym latwiej wtedy odgadnac co rzeczony chcialby dostac w prezencie. Tyle ze...

no wlasnie, tyle ze w pewnym momencie w stalym i dlugotrwalym zwiazku mezczyzni nie chca juz rozmawiac. Podobno to naturalna kolej rzeczy bo mezczyzni sa nastawieni do zycia raczej przedmiotowo. Wszystko juz ich zdaniem zostalo powiedziane ("ile razy mam ci mowic ze cie kocham, no jasne ze kocham!"), kobieta jest juz udomowiona, oswojona i nie trzeba sie tak zanadto starac, w ruch wchodzi przyslowiowy pilot do telewizora oraz automatyczny komentarz: "przesadzasz kochanie" i wtedy nici z rozmowy. Owszem jest rozmowa o tym co na obiad i gdzie jedziemy na swieta ale jesli sie chce porozmawiac o emocjach i uczuciach i calym tym balaganie jaki sie ma w glowie to juz tylko do przyjaciolki... no i moze wtedy czlowiek sie lapie na tym ze oglada komedie romantyczna...

no wlasnie, tyle ze w pewnym momencie w stalym i dlugotrwalym zwiazku mezczyzni nie chca juz rozmawiac.

Podobno to naturalna kolej rzeczy bo mezczyzni sa nastawieni do zycia raczej przedmiotowo.

Wszystko juz ich zdaniem zostalo powiedziane ("ile razy mam ci mowic ze cie kocham, no jasne ze kocham!"), kobieta jest juz udomowiona, oswojona i nie trzeba sie tak zanadto starac, w ruch wchodzi przyslowiowy pilot do telewizora oraz automatyczny komentarz: "przesadzasz kochanie" i wtedy nici z rozmowy. Owszem jest rozmowa o tym co na obiad i gdzie jedziemy na swieta ale jesli sie chce porozmawiac o emocjach i uczuciach i calym tym balaganie jaki sie ma w glowie to juz tylko do przyjaciolki

Wszystko ma swój czas , takie filmy powino się oglądać jak ma sie 16lat, wtedy jest szansa że to się wydarzy naprawdę

Jakie szanse? Na co ma szansę dwoje  niedojrzałych ludzi?

Wina zawsze leży po obu stronach, takie jest moje zdanie.

Owszem, żony i teściowej. Spokojnie, żartuję.

Rozmowy są ważne. W rozmowach zaś ważne jest mówić co się czuję naprawdę, to daje nam:

1. Uświadamia drugiej osobie nasze prawdziwe potrzeby.

2. Daje nam poczucie że przekazaliśmy drugiej osobie co nas dręczy. To bardzo ważne.

Na co ma szansę dwoje  niedojrzałych ludzi

Nie dwoje tylko każde z osobna.

Teraz takie filmy slabe kreca, ze szkoda pieniedzy na wypozyczalnie czy marnowanie lacza (p2p) i czasu na takie glupoty.