Mrugamy mniej, gdy nasz mózg się wytęża, by dobrze słyszeć
Obserwacja mrugania powiekami może być dobrym sposobem pomiaru funkcji poznawczych, uważają naukowcy z Concordia University. Zwykle odruch ten jest badany w odniesieniu do wzorku i widzenia. Uczeni z Concordii postanowili sprawdzić, czy mruganie jest w jakiś sposób związane z funkcjami poznawczymi. Na łamach Trends in Hearing opisali dwa eksperymenty, które miały wykazać, w jaki sposób zmieniamy sposób mrugania w reakcji na taki sam bodziec przekazywany w różnym otoczeniu.
Okazało się, że ludzie mniej mrugają, gdy starają się usłyszeć, co ktoś do nich mówi w głośnym otoczeniu. To sugeruje, że mruganie oddaje wysiłek poznawczy, jaki wkładamy w dobre zrozumienie kogoś w niesprzyjających warunkach. Jednocześnie wykazali, że wzorzec mrugania jest niezależny od oświetlenia. Mrugamy tak samo w świetle jasnym, przytłumionym i w ciemności.
Chcieliśmy się dowiedzieć, czy otoczenie wpływa na mruganie i jak jest ono powiązane z funkcjami wykonawczymi. Na przykład czy istnieje wzorzec mrugania, gdy chcemy usłyszeć to, co się do nas mówi, wyjaśnia główna autorka badań, studentka Pénélope Coupal. Nie mrugamy w dowolny sposób. Gdy słyszymy ważne informacje, mrugamy zdecydowanie mniej, dodaje.
Do eksperymentów zaangażowano niemal 50 dorosłych ochotników. Siedzieli oni w odizolowanym od dźwięków z zewnątrz pomieszczeniu, mieli skupić wzrok na środku ekranu i słuchać wypowiedzi odtwarzanych przez słuchawki. W słuchawkach słyszeli też dźwięki tła, od cichych po głośne. Naukowcy w tym czasie śledzili wzorzec mrugania.
Uczeni zauważyli przede wszystkim, że tempo mrugania podczas słuchania wypowiedzi było wolniejsze niż przed ich odtworzeniem i po ich wysłuchaniu. A badani mrugali najwolniej, gdy szum tła był najgłośniejszy. Drugi z eksperymentów wyglądał podobnie, z tym, że zmieniano również warunki oświetleniowe w pomieszczeniu. Wzorzec mrugania był taki sam jak podczas pierwszego eksperymentu.
Samo tempo mrugania było różne u różnych osób. Niektórzy mrugali 10 razy na minutę, inni nawet 70 razy. Jednak ogólny trend zmiany wzorca był u wszystkich widoczny. Autorzy badań przypuszczają, że spowalniamy mruganie, gdy obawiamy się utraty jakiejś informacji. Już planują koleje badania, w których chcą precyzyjnie zmierzyć czas i wzorzec mrugania, porównują go ze wzorcem przekazywania i utraty informacji.
Komentarze (0)