Błyskawiczne wymieranie permskie

Przed 252 milionami lat Ziemia doświadczyła największego wymierania w swojej historii. Podczas wymierania permskiego zginęło 96% gatunków zamieszkujących oceany i 70% gatunków żyjących na lądzie. Naukowcy wciąż nie znają przyczyny wymierania, ale żeby ją znaleźć konieczne jest określenie, w jakim tempie ginęły organizmy żywe.

Badacze z MIT-u stwierdzili właśnie, że wymieranie permskie trwało 60 000 lat (± 48 000 lat). W skali geologicznej odbyło się zatem natychmiastowo. Wyliczenia te, bazujące na bardziej precyzyjnych technikach datowania, pokazują, że wymieranie permskie przebiegało około 10-krotnie szybciej niż  sądzono.

Uczeni z MIT-u we współpracy z kolegami z Instytutu Geologii i Paleontologii w Nankinie odkryli, że na około 10 000 lat przed rozpoczęciem wymierania w oceanach gwałtownie wzrosła ilość węgla, co może odzwierciedlać wzrost stężenia CO₂ w atmosferze. Prawdopodobnie węgiel ten przyczynił się do znacznego zakwaszenia oceanów i wzrostu temperatury o co najmniej 10 stopni Celsjusza, co zabiło morskie zwierzęta.

Wiodąca hipoteza dotycząca nagłego wzrostu stężenia CO₂ w atmosferze mówi o wulkanizmie trapów syberyjskich. Jasnym jest, że cokolwiek rozpoczęło wymieranie musiało zadziałać bardzo szybko. Na tyle szybko, że zdestabilizowało biosferę zanim większość roślin i zwierząt mogła się przystosować do zmian - mówi świeżo upieczony magister, Seth Burgess.

Z badań przeprowadzonych przez Burgessa wynika, że okres potężnego wulkanizmu z trapów syberyjskich, kiedy to uwolniło się około 5 milionów kilometrów sześciennych magmy, nieco poprzedzał wymieranie permskie. Niewykluczone zatem, że jedno katastrofalne wydarzenie geologiczne niemal zniszczyło życie na Ziemi.

perm wymieranie permskie