W Pasie Kuipera zauważono nieznaną wcześniej strukturę
W 2011 roku Jean-Marc Petit z Institut UTINAM odkrył w Pasie Kuipera wyraźne zagęszczenie obiektów o małym nachyleniu względem ekliptyki. Nazwał je „jądrem” Pasa. Pojawiło się wówczas pytanie, czy to jedyna struktura, czy tez w Pasie Kuipera istnieją inne. Zespół naukowców z Princeton University, kierowany przez Amira Siraja, doniósł właśnie o zauważeniu kolejnej struktury.
Siraj i jego koledzy odkryli kolejne zagęszczenie obiektów. Znajduje się ono w odległości około 43 jednostek astronomicznych (j.a.) od Słońca, nieco bliżej niż „jądro” (44 j.a.). Jednostka astronomiczna to odległość Ziemi od Słońca. Wynosi ona średnio 150 milionów kilometrów.
Nowo odkrytą strukturę uczeni nazwali „jądrem wewnętrznym”. Wciąż jest niejasne, czy jądro wewnętrzne jest częścią jądra, czyli też niezależną strukturą, stwierdzają autorzy badań.
Naukowcy wykorzystali w swojej pracy bazę 1650 obiektów w Pasie Kuipera i przeanalizowali je za pomocą algorytmu DBSCAN (Density-Based Spatial Clustering of Applications with Noise). Jest on używany na przykład do wyszukiwania gęstych gromad gwiazd. Wykorzystanie DBSCAN do obiektów Pasa Kuipera wymagało jednak pewnych modyfikacji. W przeciwieństwie do gwiazd, orbity obiektów w Pasie są łatwo zaburzane przez obecność gazowych olbrzymów, głównie Neptuna, i zmieniają się w czasie. Po wprowadzeniu odpowiednich poprawek algorytm zarejestrował nieznane dotychczas zgrupowanie obiektów.
W tej chwili wydaje się, że pomiędzy „jądrem” a „jądrem wewnętrznym” istnieje luka, co może wyglądać, jakbyśmy mieli do czynienia z dwiema różnymi strukturami. Jednak autorzy badań przypominają, że ta luka może być spowodowana rezonansem obiektów z Pasa Kuipera z Neptunem. Oddziaływanie grawitacyjne Neptuna działa szczególnie silnie na obiekty w Pasie położone w odległości 43,7 j.a. od Słońca. Ich orbity stają się niestabilne, co może prowadzić do przemieszczania się obiektów na inne orbity. W ten sposób w jednym ciągłym obszarze, stanowiącym jedną strukturę, powstaje dziura, przez co obszar ten wygląda jak dwa oddzielne obszary.
Zdaniem odkrywców „jądra wewnętrznego” przyszłe obserwacje, prowadzone za pomocą Teleskopu Very Rubin, powinny dać odpowiedź na pytanie o naturę obu „jąder”.
Komentarze (0)