Carpa uasi – inkaski wzmacniacz dźwięku?
Inkowie znani są ze swojej monumentalnej architektury, potężnych kamiennych świątyń, rozległej sieci dróg. Liczne słynne budowle Inków zostały szczegółowo zbadane, inne wciąż czekają na naukowców, którzy się nimi zajmą. Profesor Stella Nair z Uniwersytetu Kalifornijskiego w Los Angeles spędziła 3 tygodnie w niewielkim miasteczku Huaytará w Peru. Badała tam wzniesiony w połowie XV wieku inkaski budynek, znany jak carpa uasi, który prawdopodobnie powstał wyłącznie po to, by wzmacniać dźwięk.
Coraz częściej dowiadujemy się, że dźwięk był niezwykle ważnym elementem najwcześniejszych miast. Budowniczowie mieli doświadczenie w „architekturze dźwięku”, a Inkowie byli częścią starej tradycji inżynierii dźwięku, mówi uczona, która specjalizuje się w sztuce i architekturze ludów obu Ameryk.
Uczona mówi, że badany przez nią budynek to jedyny znany carpa uasi. Dotychczas naukowcy nie zajmowali się nim szczegółowo i nikt nie zauważył, że miał on wzmacniać dźwięk. Carpa uasi oznacza namiot. Jest to nawiązanie do architektury budynku, który miał trzy ściany. Zdaniem Nair i jej zespołu taki kształt miał na celu wzmocnienie dźwięku – na przykład bębnów oznajmiających koniec lub początek bitwy – i rozprzestrzenienie go po okolicy przez otwartą część.
Dźwięk stanowił niezwykle ważny element części andyjskiej architektury. Do tego stopnia, że budowniczowie dopuszczali pewną niestabilność struktury ze względu na jej potencjał akustyczny, twierdzi Nair. Otwarta architektura carpa uasi powodowała, że budynek był bardziej niestabilny. Przetrwał jednak przez wieki, gdyż Hiszpanie wybudowali na nim kościół św. Jana Chrzciciela, stabilizując w ten sposób strukturę poniżej.
Sprawdzamy hipotezę, że carpa uasi wzmacniał dźwięki o niskiej częstotliwości, takie jak dźwięk bębna, z minimalnymi odbiciami. Dzięki temu będziemy mogli stwierdzić, jakie dźwięki ceniono, mówi uczona.
Komentarze (0)